Télécharger au format pdf (320 Ko) - Université de Provence

Mas nos alassam tanben de parlar. Tot còp fumam una cigarreta o
entamenam de consèrvas. Per sacar una boita defòra me vòli sarrar de la
portièira.
— Filh de puta ! me crida qualqu’un. Los m’espotisses los pés...
— T’aviái pas vist, camarada...
— De qué m’apèlas camarada ? Sèm pas en Russia aicí, lo quitaràs pas lèu
ton òrre de calòt ?...
Lo meu calòt : un sovenir del capitani Bogomolòf ! Es pas que siá polit, mas
i teni e lo pòdi ben gardar, qual sap ?...
— Se lo vòls pas quitar, ieu lo te quitarai...
— Cala suau ! respondi. T’embarrassa pas a l’airal ont es...
— Si que me fa aissa. Me demandi consí gausas lo portar. As pas solament
desrabada l’estèla roja. Ne cal pas de comunistas, aicí !...
tu...
— Amic, escota-me. Per ieu es un sovenir.
— De sovenirs aital ! Eras plan, tu, amb los Russes ?
Totes m’agachan de travèrs. Me vòli aparar, lor disi :
— Benlèu que ne venètz pas, solament, d’amb los Russes, vosautres...
— Ne vengam o ne vengam pas, son pas que de sauvatges. Tè, as aquì per
Un còp de ponh m’esclafa lo nas : lo sang me raja sus las pòtas, sus la barba.
Flac, un Tarnés de Braçac me quita lo calòt, e crac ! per la portièira.
Qué far ? Me tòrni sièire, pensatiu. Soi pas comunista, non, mas lo calòt
m’agradava. L’auriái penjat dins la mia cambra al meu ostal.
Una estacion pichonèla : lo tren s’arrèsta al mièg dels blats madurs. L’òme
del canton, lo que nos compreniá pas, amassa sos paquets. Crida :
— Au revoir, les gars.