Télécharger au format pdf (320 Ko) - Université de Provence

Lo solelh èra tombat quand tornèri caminar sol. Quicòm me doliá sabi pas ont.
Pensavi a la fotò de Rotlanda qu’aviái escrifada dins la còsta del molin de Rèssas...
VIII
LOS PATANONS
Trimèri tot l’estiu. Pel primièr còp seguèri la maquina de l’escodre. Eri pas
pro fòrt per portar lo blat. Eri tròp maladrech per ligar la palha que d’aquel
temps encara se ligava a la man.
Lo pus sovent tiravi los espigòts o rebalavi la lençòla dels acs. Lo mond se
risián de ieu mas raquèri pas enlòc. Talament que sus la fin de la campanha me
faguèri d’amics.
Mas lo temps de l’escodre es tròp cort. Me calguèt tornar trigossar dins los
nòstres camps. Semenèrem las rabas, copèrem de brost per las fedas. E lo papà
totjorn vantava Fèlix que i se coneissiá mai que ieu sul trabalh.
Escodèrem lo trefuòlh, vendemièrem. Un dijòus, dins lo mes d’octobre,
anèrem mòlre al molin de Rèssas amb lo carri. En tornant, passèrem per
Nòvacèla e carguèrem suls sacs lo meu lièch e la miá mala qu’èran encara a
l’escòla.
Vegèrem pas Monsen Bòcas. Deviá èsser l’ora de la passejada. La siá dòna
ne reveniá pas que quitèssi. Demandèt al papà consí me daissava pas mai
estudiar...
Mas lo papà respondèt pas. Ça que la aviàm pas lo temps. Las vacas se
podián pas mai endurar : enjauradas, partiguèron sul fieiral. Per las arrestar
copèri l’agulhada. Reneguèri de fotra mas èra pas a las vacas que ne voliái.
Lo ser, quand arribèrem a l’ostal, montèrem la mala sul trast amb los libres
dedins. Fèlix se risiá. Nos insolentèrem e sens la mamà nos seriàm batuts.
Mas aquò foguèt per l’endeman. Totes dos anèrem portar de fems a la pèça
del Truc. Ieu apelavi. Sabi pas, remenavi quicòm dins lo cap, vegèri pas pro lèu
lo pas del nòstre camp. Fissèri pas pro lèu la vaca que caliá, virèri trop redond.