III Plan de igualdade de oportunidades das - Mulleres en Galicia

III Plan de igualdade de oportunidades das mulleres galegas, 1998-2001“A publicación tivo moita repercusión en (...), sobre todo por facer alusión directa, aíndaque non detallada, a casos existentes no xulgado local. Moita xente viuse sorprendidapola existencia de casos de malos tratos e abusos sexuais a mulleres e nenos nasúa propia poboación. Moita xente, aínda que sensibilizada co tema dos malos tratose abusos, segue vendo o problema como alleo e afastado, ignorando que os seus propiosveciños poden estar sufrindo situacións deste tipo,” —referíndose á publicacióndun artigo na prensa—.“A concentración levouse a cabo en colaboración coas asociacións de mulleres do municipio.Se temos en conta que en (...) nunca houbo ningún acto arredor deste día eque a poboación non ten costume de participar, o acto resultou moi positivo, xa quea poboación mobilizouse e posicionouse ante este tema”, —referíndose a unha concentraciónen defensa da non violencia contra as mulleres—.“Durante toda a tertulia as participantes deron mostras de que a violencia domésticaé algo que preocupa a todos e a todas —nais e pais, avoas e avós, rapazas novas...—;quedou reflectida a súa importancia na cantidade de preguntas feitas e nos relatosamosados polas asistentes”.No ano 2001, con motivo de dita celebración, a Consellería de Familia e Promoción doEmprego, Muller e Xuventude redactou un Manifesto contra a violencia de xénero, asinadopor persoas de recoñecido prestixio.Un acto importante organizado pola citada Consellería de Familia e Promoción deEmprego, Muller e Xuventude en colaboración coa Consellería de Xustiza, Interior eRelacións Laborais, foi o congreso nacional “A violencia impide a igualdade”, un foro quetivo como obxectivo achega-las/os profesionais que traballan con mulleres víctimas de violencia,ós mecanismos e instrumentos de apoio establecidos desde tódalas vertentes de actuaciónpara prestarlles unha asistencia axeitada e personalizada. Neste sentido, o congresoconfigurouse como un marco idóneo para a coordinación de esforzos institucionais easociativos, de cara a unifica-los procedementos de intervención no conxunto de medidas—preventivas, asistenciais, e de seguimento e rehabilitación integral das mulleres víctimasde violencia—, actuando ó mesmo tempo como elemento de sensibilización e de divulgacióndunha relevante información, tanto para profesionais como para as propias mulleres.O contido das diferentes conferencias quedou recollido nunha publicación posterior, interesantee completo compendio da situación da violencia contra as mulleres e das actuaciónsemprendidas ó respecto, e destacaron as lagoas existentes e as liñas prioritarias de actuación,así como aqueles puntos máis polémicos, por exemplo no que afecta ó aspecto xurídico.A lectura conxunta dos relatorios do congreso, incluídos integramente na citada publicación,resulta sumamente enriquecedora tanto para persoas que traballan nesta problemática,pois ofrece diferentes perspectivas, como para aquelas que se inician no seu coñecemento;iso só se logra cunha axeitada selección de relatores e relatoras.O congreso e a correspondente publicación constitúe unha importante contribución ó cumprimentoda actuación 4.1.5. —“proporcionarlles formación específica sobre a violencia dexénero ós colectivos profesionais implicados directamente no traballo con mulleres”—, polaoportunidade de formación que lles ofrecen a profesionais implicados/as directa ou indirectamenteno traballo con mulleres.A Consellería de Sanidade e Servicios Sociais; a de Xustiza, Interior e Relacións Laborais;a de Familia e Promoción do Emprego, Muller e Xuventude e a Federación Galega de Municipiose Provincias asinaron un protocolo xeral de actuación e coordinación para a atención de mulleresvíctimas de violencia. Deste xeito, aténdese a unha das pretensións do III PIOM, sinalada demaneira explícita na actuación 4.1.4., que alude á necesidade de consensuar un protocolo de actuaciónentre os organismos implicados na súa atención, apoio e seguimento.98