Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

`Dus wat we nu gedaan hebben is van 49 inleverstaten er maar
46 boeken. We hebben 3 zakken weggehaald dus onze voorraad
klopt. Straks leveren we 46 zakken in bij het centraal depot en
we sturen 49 staten naar de centrale administratie. Die twee
dingen komen nooit meer bij elkaar, daar heb ik naar
geïnformeerd. Er zal dus nooit iemand vragen waarom we maar
46 zakken ingeleverd hebben.'
`Gek hoor', zei Nap, net zoals alle vorige keren.
`Ja jongen, dat is het leger', zei ik tevreden. Drie plunjezakken
zouden ons geruime tijd door alle aanvragen heen helpen.
Er kwamen mensen de trap op stommelen. `Attentie', riep de
wachtmeester-fourier terwijl hij binnenkwam en wij sprongen in
de houding. Een wat oudere adjudant en een sergeant van de
militaire administratie kwamen achter hem aan naar binnen.
`Controle van de centrale', riep de wachtmeester, redelijk
vrolijk. Hij wist dat we de voorraden precies bijhielden, geen
tekorten tolereerden en de overschotten stil en netjes
wegwerkten. Zelf was hij niet administratief onderlegd. Wel
zag hij er slank en sportief uit in zijn buitenmodel gladde pak en
hij had een lenige babbel over zich. Het liefst liep hij een beetje
rond terwijl één hand in zijn broekspijp gedachteloos met zijn
geslachtsdeel speelde.
`Even deze stapels nog opruimen, wachtmeester', riep ik en
trok Nap snel mee naar de achterste stellingen.
`Waar zijn die inleverstaten?' fluisterde ik. `Op zijn bureau', zei
Nap.
`0 jezus, o jezus.' Dit was de grote onvoorziene ramp, want de
49 inleverstaten waren nog niet weggestuurd en er stonden maar
46 zakken tegenover. Ik leunde duizelig achterover. Een paar
weken zwaar? Nieuwersluis was waarschijnlijker. 'Huibregts,
Knoet en Zandgraaf waren het', zei ik tegen Nap, `die moeten
er uit.'
De wachtmeester keek om de hoek van de stelling, enigszins
bezorgd. `Is er wat aan de hand?' vroeg hij zacht.
`Nee, wachtmeester.'
`Nou, kom dan tellen.'
We liepen naar voren. `Afleiden en wegpikken,' fluisterde ik
nog tegen Nap. De adjudant en de wachtmeester bleven bij het
bureau zitten babbelen en wij gingen met de sergeant aan de
slag. Eerst de stellingen, god zij dank. We hadden er 2 gehad
en nog niets bedacht toen Dieriks binnen kwam met een paar
schoenen. Hij zag de strepen en de stip en wilde alweer weggaan
toen de fourier riep: `Reparatie?' Dieriks nam de houding aan.
`Kanonnier Dieriks meldt zich met 1 paar schoenen voor
reparatie.'
`Nap, help even', zei de fourier. Terwijl de sergeant en ik
doortelden, ging Nap naar de toonbank en nam de schoenen