Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

worden.'
Hier schrok hij een beetje van. Hij keek een paar keer
schichtig van Schmidt naar mij, dit was een aanval in de rug.
`Kom Michel, je overdrijft een beetje. Toegegeven, we hebben
het een tijdje slap gehad, maar het ziet er naar uit dat het ergste
nu toch voorbij is.'
De man was hopeloos.
`Arnold heeft nog iets te zeggen over de financiën', zei Schmidt
ineens.
Hij leek uitgesproken geamuseerd.
`Ja, dat zou ik bijna vergeten', zei Arnold, verbaasd over zichzelf, `het is nog niet helemaal rond
dus jullie moeten het wel
onder je houden. Het komt erop neer dat ik een andere
financier gevonden heb. Philip hier heeft me een tijdje geleden
laten weten dat zijn firma zich eigenlijk wil terugtrekken uit
ons bedrijf. Het kost hem teveel tijd en ze hebben als nieuwe
policy dat ze liever per land losse contacten leggen met de
marktonderzoekbureaux, dan dat ze dochterondernemingen
gaan creëren. Dat vind ik heel begrijpelijk.'
Inderdaad. Gedrieën keken we naar Schmidt die als een kleine
Buddha zat te glimlachen.
`Uiteraard ben ik meteen aan het zoeken geslagen', vervolgde
Arnold, `en gisteravond ben ik in principe rond gekomen met
Mar-co, je weet wel, dat grote Belgische bureau. Philip is ook
accoord met het bod dat zij gedaan hebben, dus eigenlijk kan
er niet veel meer tussen komen. Ze zijn van plan om veel geld
en kennis tot onze beschikking te stellen.' Hij ratelde verder,
terwijl wij in gedachten verzonken. Tot zover dan onze gouden
plannen.
`Meneer Schmidt is het ermee eens, dat dit de beste oplossing
is ?' vroeg ik voor alle zekerheid, toen Arnold even zweeg.
Schmidt ging overeind zitten. `Ik begrijp dat jullie een beetje
verrast zijn, en toen Arnold me gisteren belde heb ik lang
nagedacht over de vraag wat het beste voor dit bedrijf zou zijn.
En ik kwam tot de conclusie dat ik het beste mijn aandelen
aan Mar-co kan verkopen. Ja, inderdaad.'
`Juist', zei ik. Er viel weinig meer te praten, en zodra we
konden vertrokken we. In ijltempo naar café Zwart.
`Dat was dat', zei ik, `het ziet er naar uit dat we een ander
baantje moeten zoeken. Je weet precies hoe Arnold is. Hij zal
ons doodpesten met zijn formulierentroep.'
John zag er uitgeput uit. Hij dronk snel achter elkaar twee
koude pilsen. `Ik snap het niet', zei hij, `en gisteren deed
Schmidt nog zo enthousiast.'
`Ja, logisch', zei ik, `toen ging het om de keus tussen ons of
Arnold. Nu gaat het tussen ons en een voordelige verkoop van
zijn aandelen.'