Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

Zeven acht soldaat op wacht
voor Guus Luijters
`Heeheeeeef... ach', riep ik. `Eééééééchs... íchten!'
Dribbeldribbeldribbel deden ze zo goed mogelijk op het losse
zand.
Met stramme benen marcheerde ik naar de rand van het rijtje
van 6 man dat onder mijn commando stond en liet deze en gene
iets naar voren of naar achteren dribbelen totdat een
kaarsrechte lijn was ontstaan die alleen onderbroken werd door
een toevallige dikke kont of holle rug. Ik draaide me om en
marcheerde naar de opperwachtmeester, die niet toevallig mijn
wagen gekozen had om mee te gaan. Ik maakte halt en front en
salueerde. `De dienstplichtig korporaal Van Veen meldt zich',
zei ik luid en duidelijk. `Alles in orde', voegde ik er aan toe.
Hij was een kleine magere man die gerust al zo'n 15 jaar meeliep
en mij nog onlangs bij de wekelijkse inspectie had toegevoegd:
`Van Veen, je bent een lul.'
Hij zag er ook nu zuur uit maar er viel niets op te merken,
alles was in orde.
`Zou je ze niet eens op hun gemak zetten ?' vroeg hij. Ik
maakte rechtsomkeert en riep:
`Odde plaaaas... ust!'
`Welke psalm is dat?' vroeg de opper achter mij, maar dat was
een versleten grap op mijn warme bariton. Ik keek naar het
groepje van 6, ze stonden er verregend maar netjes bij.
`Ust', riep ik. Je had de eerste en de tweede rust, bij de tweede
mocht bewogen worden vanuit het middel, mits de voeten op
de plaats bleven. Ik liep naar mijn geschutsbemanning toe.
`Er mag gerookt worden', zei ik, `en zachtjes gepraat.'
`Laat ze maar inrukken', zei de opper achter me.
`Heeheeeeef... ach', riep ik. Ze stampten weer zo goed mogelijk
met hun linkerpoot. Het waren geen kwaaie jongens. Ik kende
ze geen van allen, maar ze zaten in de wachtmeestersopleiding en
dus deden ze hun uiterste best. `In ... hrukt... ars.' Ze
draaiden zich gelijktijdig om op hun rechterbeen, lieten het
linker hoog bijkomen, maakten daarna de éne verplichte pas en
waren vervolgens bewegingsvrij. Ze gingen meteen zover
mogelijk weg samen op een zandrichel zitten om een shagje te
rollen.
Voordat de opper zijn mond open kon doen, corrigeerde ik snel
mijn fout, liep ze achterna en begon luidruchtig de taken te
verdelen. `Jij zorgt voor de radio', zei ik tegen een roodharige
die makkelijk te onthouden was, `en jullie tweeën gaan over vijf
minuten de telefoon aanleggen, de kabel ligt in de auto en je
moet die richting uit.'
Ik had me goed voorbereid en wist exact wat er moest