Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

`Uitstekend', zei Oeson. We stonden met zijn allen uit het
lamplicht, twee man gingen naar de deur van het hokje. Ze
hadden een breekijzer bij zich. Het duurde maar kort en gaf
geen geluid. Toen duwden ze de deur open maar er kwam niemand
naar buiten.
Op hetzelfde moment stonden we plotseling in schijnwerperlicht
en hoorden we de stem van Henrix. `Ik heb Margreet
hier', riep hij in het Engels, `gooi je wapens neer.'
De groep stond als versteend, maar tenslotte liet Oeson zijn
revolver vallen. Hij had nog steeds geen uitdrukking op zijn
tengere gezicht. De anderen volgden zijn voorbeeld.
Nu kwam Henrix tevoorschijn met een man of twintig, allen
bewapend.
`Zo', zei hij, `dat was dat. Ik had er zo'n vermoeden van dat er
vannacht een overval zou volgen. Ik weet wie je spion hier is',
zei hij tegen Oeson. Hij zag er zeer tevreden uit.
`Ach, wat ben ik blij dat u er bent', riep ik en liep naar hem
toe, `ik heb nog geprobeerd om zoveel mogelijk lawaai te
maken, maar het was niet nodig, merk ik.'
Henrix schonk geen aandacht aan me. Hij keek alleen naar
Oeson en gaf een commando. Oeson's helpers werden
weggebracht, er bleven tien man van Henrix over, plus
hijzelf, Oeson en ik.
`Dat is het einde van de opstand', hoorde ik Henrix zeggen.
Hij liep naar Oeson toe, en drukte de revolver tegen zijn slaap.
Er klonk een knal en Oeson zonk omlaag. Aan zijn hoofd zat
een groot rood gat, een eindje verder lag een brok rood vlees.
Ik moest ineens braken. Kokhalzend liep ik een eind verder en
hurkte neer. Na een minuut of wat kwam ik weer overeind.
Henrix stond bij me, de revolver hing losjes aan zijn
rechterhand, en hij keek me belangstellend aan. `Gaat het weer
een beetje?' Ik zuchtte, het braaksel lag smerig op mijn tong.
Ik was een half hoofd langer dan hij en zeker een kilo of vijftien
zwaarder en had maar één overheersende behoefte.
`Nog hartelijk bedankt voor uw hulp', zei ik fervent en greep zijn hand.
Ik nam hem zijn revolver af, pakte hem met één hand bij zijn
boord en hield met de andere het wapen tegen zijn slaap.
`Laat ze allemaal hun wapens op de grond gooien', zei ik.
Hij piepte snel iets en ze deden het.
`Laten ze nu op de grond gaan liggen, goed in het licht', zei ik
en na zijn bevel gingen ze braaf liggen.
`En geef nu in het Engels iemand opdracht om de groep van
Oeson terug te halen'.
Ook dat gebeurde. We stonden te wachten. Per ongeluk keek
ik naar het lichaam van Oeson. `Vuile smeerlap, waarom moest
je dat nou doen ?' zei ik tegen Henrix. Ik trok zijn hoofd naar
me toe, hield mijn mond aan zijn oor en schreeuwde er alle