Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

Tweemaal 4 is 8, 4 maal 8 is 32, ik zal nooit meer smokkelen
meneer. Medemblik. Figuurzagen is monsterlijk. Een punt
zuigen. Amerika is een groot land. Henk houdt van Maja.
`Ik ben misselijk', fluisterde hij tegen Rob, toen Driessen bezig
was met een monoloog tegen de reclameman. Er zat een half
broodje onverteerd in zijn slokdarm. De pols was opgelopen
tot 140. In de rust is de polsslag van de mens tussen 70 en 8o
slagen per minuut (sommige boeken geven 6o á 8o aan), maar
er kunnen makkelijk vergissingen bij het meten gemaakt worden.
Als je bijvoorbeeld met je duim je polsslag meet is het mogelijk
dat je per ongeluk dezelfde slag tweemaal telt, omdat de duim
een soort eigen polsslag heeft, wat toch wel raar is als je er
over nadenkt.
`Ik kan geen adem meer krijgen', zei hij tegen Rob, `ik moet weg. Sorry.' Rob keek hem
wanhopig aan, maar hij kon niet anders.
Hij stond op, knikte even verontschuldigend in het rond,
wreef met de volle hand over de maag, zodat men het overal
zou kunnen zien dat hij misselijk was.
Ook op de gang was weinig zuurstof, met veel diep ademhalen
kon er net bij geleefd worden. Slachtoffer van het moderne
jachtige leven. Met korte zinnetjes kan er een verhaaltje van
gemaakt worden. Achter de vergaderzaal was een klein hokje,
waar een misselijk mens op de grond kon liggen. Een raam
over de hele breedte van de kamer toonde een lucht met wolken.
Wat een manier om te sterven, op je rug in het zijkamertje van
de grote vergaderzaal.
Een grote angst overviel hem. Niks aan de hand, zei hij tegen
zichzelf, je bent gewoon overwerkt. Ademnood, druk op de
borst, normale verschijnselen. Door de gesloten tussendeur was
de hoge stem van Rob hoorbaar, nog steeds bezig met het
voorlezen en verklaren van de samenvatting. Hij bleef ademhalen
totdat een stevige vrouw van een jaar of dertig
binnenkwam. Ze begon de tafel te dekken die in de kamer
stond. `Moet ik hier weg?' zei hij, `ik hoor hiernaast, maar ik
voelde me niet zo goed.'
Ze zette haar handen in haar zij. `U ziet er uit, niet mooi meer',
zei ze, `kan ik u helpen met een glas melk of zo?'
`Nee dank u', zei hij kokhalzend, `wanneer moet ik hier weg?'
De direktie moet hier eten, `O, doet u maar rustig aan hoor.
maar dat is pas over 10 minuten.'
Ze verdween en het was duidelijk dat er een besluit genomen
moest worden. Doorzetten, dat is altijd het beste. Als er dan
toch overleden moet worden, dan maar liever meteen. Loop
bijvoorbeeld snel de trappen af, dan zijn er twee mogelijkheden:
je overlijdt onderweg of je overleeft het. Hij haalde het, hijgend
en opgelucht. Bij de receptie beneden zaten twee meisjes.
`Kunt u voor mij een taxi bestellen', zei hij zo zakelijk mogelijk.