Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

`Nee, oom Bouke', zei ik.
`Ja jongen, kampioen van Oost Java was ik', zei hij, terwijl hij
zich op de borst klopte, `kampioen 1947 en 1948. In 1949
stopte ik, want dat kon niet hé, een boksende dokter. Nee,
toen had ik mijn praktijk net, dat kon niet. Maar als legerarts
kon je best boksen. Trek je overhemd uit, dan zal ik het je
leren.'
Het was een erg kleine kamer en ik kon ooms zweet ruiken.
Hij had dikke vettige armen, en zijn gewicht alleen was al
voldoende om sterk te zijn.
Ik lachte zenuwachtig. `Ik moet nog wat huiswerk, oom', zei
ik, `en moeder zit op me te wachten.'
`Niet zeuren, jongetje. Trek je overhemd uit, dan leer ik het je'.
Ik trok aarzelend mijn overhemd uit en ging tegenover hem
staan, met twee vuisten opgeheven.
`Hoe oud ben je nu?' vroeg hij.
`Dertien', zei ik, `oom.'
Hij hief zijn dikke vuisten op en liet ze toen weer zakken. Hij
boog een beetje door zijn knieën en liet zijn gezicht vlak voor
het mijne hangen.
`Sla maar', commandeerde hij.
`Waar oom?'
`Op mijn gezicht natuurlijk, sla dan man.'
Ik tikte hem voorzichtig op de neus.
`Slaan, zei ik, niet aaien', bulderde hij.
Ik sloeg iets harder.
`Harder.'
Toen sloeg ik hard en raakte niets, want hij had zijn gezicht
weggetrokken. Ik besloot door te zetten en kwam wankelend
tegen zijn buik aan, waar ik een zwakke roffel op gaf. Hij duwde
me weg met zijn twee vuisten en bukte zich weer.
`Nee jongen', zei hij terwijl hij zijn hoofd voor me heen en weer
bewoog, `je moet...' Op dat moment raakte ik in paniek zijn
neus en het volgende moment smakte ik tegen de muur aan.
Zijn enorme vuist hing voor mijn ogen.
`Wat wil je jongen', gromde hij. 'Oewat oewil jij, man',
herhaalde hij met indisch accent. Zijn oogjes waren klein en
een beetje bloeddoorlopen.
`Niets oom, niets', riep ik bang. Hij bleef me nog even strak
aankijken en richtte zich toen ontspannen op.
`Boksen hé?' vroeg hij, `jij wilt graag boksen leren, hé ? Nou
jongen, als ik tijd heb zal ik het je echt leren hoor. Ik heb nu
zo weinig tijd, jongen.' Hij keek uit het raam.
`Ja oom', antwoordde ik. Ik nam het theeblad op en ging snel
naar beneden. Moeder stond in de keuken. `Mam', zei ik, `wat
is er met oom Bouke?'
`Wat is er met oom Bouke?' vroeg mijn moeder.