Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

Oom
Voor en van Hans Faverey
De berichten kwamen eerder door dan hijzelf, zodat we goed
voorbereid waren toen we op het vliegveld op hem stonden te
wachten.
In de aankomsthal was het zo druk, dat je met gemak een
koffer kon verliezen.
Temidden van allerlei mensen die elkaar hartelijk kusten
stonden vader, moeder en ik door de grote aankomstruit te
staren naar de lopende band waar regelmatig koffers op
verschenen. Langs de band stonden reizigers te wachten die net
aangekomen waren. Toen oom Bouke in zicht kwam kneep mijn
moeder me in de schouder terwijl ze begon te springen en te
zwaaien. Ook mijn vader lachte en zwaaide, maar zonder te
springen. Ik zag oom Bouke naast de lopende band staan, een
zwaargebouwde man met een groot rood gezicht en bijna kaal.
Hij had een bril in de hand en maakte een zenuwachtige indruk.
Regelmatig pakte hij een koffer van de band, zette zijn bril op
om het naamkaartje te lezen en zette de koffer dan weer op de
band.
Toen zijn koffers langskwamen reageerde hij net te laat en liep
haastig langs de band achter ze aan, terwijl hij met zijn groot
lichaam iedereen opzij schoof.
Met de twee kleine koffertjes in de handen kwam hij even later
de deur uit en zag ons toen pas voor het eerst.
`Mientje', riep hij, sloeg zijn armen met de koffers om haar heen
en tilde haar op.
`Wel, wel, Mientje!'
Mijn vader sloeg hem intussen op de schouder.
`En Frans!' zei oom Bouke, terwijl hij mijn moeder neerzette
en van bovenaf naar mijn vader lachte.
Hij had een goed, stevig en wit gebit en heel lichte blauwe
ogen, waar je weinig uitdrukking uit kon halen. Het moest
echt komen van zijn blozende bolle goedlachse kop en zware
stem.
`En wie hebben we hier', riep hij, terwijl hij mij bij de twee
schouders pakte en heen en weer schudde. `Hans', zei ik.
`Hans, jongen, wat een kerel ben jij geworden, zeg...' Hij
richtte zich weer op.
`Op wie staan jullie hier te wachten?' vroeg hij.
`Op jou natuurlijk, rare', zei mijn moeder.
Mijn oom schrok zichtbaar en keek snel om zich heen.
`Hoe bedoel je Mientje?'
`Nou, we wisten toch dat je zou komen, dus zijn we naar
Schiphol gegaan.'
`Hoe wist je dat?'