Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

loed aan mijn hand. Ik was nu wakker genoeg, bij de deur
stond een donkere Boerdogees, eveneens met een revolver.
`Ik vertel het u wel, rustig maar', riep ik boos. Bang was ik nog
niet.
`Ik ben naar Henrix geweest voor een wapenleverantie',
vertelde ik hem, `uw vrouw was zo vriendelijk me een lift te
geven en toen hield Henrix haar vast. Ik deed wat ik kon, maar
ja, ik sta er helemaal buiten.'
`Ik wil het precies weten, woord voor woord', zei hij. Hij zag er
sereen uit maar gaf me nog een lel met zijn revolver.
Ik babbelde nu maar raak, ik gaf hem een minutieus verslag
van wat er allemaal gebeurd en gezegd was.
`Gisteravond heb ik een telegram naar mijn compagnon
gestuurd en meteen het geld overgemaakt', zei ik tenslotte,
`Henrix krijgt morgen zijn wapens en hij heeft ook uw vrouw.
U moet goed begrijpen, ik sta hier helemaal buiten. Ik handel
nu eenmaal in wapens en hij had het beste bod. Ik zou ze ook
liever aan u verkocht hebben, eerlijk waar.'
Een tijdlang zwegen we. De man aan de deur ging van zijn ene
been op het andere staan. Zoals meestal in hotelkamers was het
licht vrij zwak. We vormden een somber groepje, zo midden in
de nacht. Het was doodstil buiten en we hadden automatisch
op gedempte toon gepraat.
`Ik heb zin om u dood te maken', zei hij tenslotte, `maar ik zal
het niet doen, want de man van dit hotel is een vriend van mij.
Kotak zal uw oren afsnijden. Dat zal u helpen om te onthouden
dat u hier niet meer moet komen.'
Paniek overviel me. Jezus Christus wat een barbaren. In een
fractie van een seconde bedacht ik dat oren weer aangenaaid
konden worden en dat het geen pijn deed, was er niet iets met
Jezus in de hof van olijven, trouwens ook in Karl May miste
iemand zijn oren, de grote vraag was of Boerdos een ziekenhuis
had waar men ze weer kon aannaaien. Maar wat als ze de oren
meenamen?
`Nee', riep ik luid, ik huilde al bijna, 'don't be a damn fool.
Luister nou. Kalm nou even. Ik héb wapens voor jullie.'
Ik bukte me en trok mijn koffer omhoog, maar Oeson duwde
me meteen weg.
`Open die koffer', zei ik, `en in het zijvakje van het deksel zit
een lijst'. Terwijl hij het wapen op me gericht hield opende hij
de koffer en trok het lijstje eruit.
`Onderaan staat de prijs', zei ik.
Oeson nam de lijst door en dacht na.
`Dat is ongeveer de helft van het aantal dat jullie aan Henrix
verkocht hebben', zei hij tenslotte.
`Ja.'
`Tegen de prijs die wij voor de hele partij geboden hebben.'