Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

`Waarop, oom?' vroeg ik.
`Op de dingen die komen gaan, jongen', zei hij tevreden.
We zwegen. Het was doodstil om ons heen al suisde de lamp
een beetje en al hoorde je af en toe een vogel die een kwade
droom had.
`Weet je wat het is?' zei oom tegen mij. Ik zat naast hem te
rillen en hij praatte zonder zijn blik weg te halen van het raam.
`Ik weet veel, maar net niet genoeg. Ze achtervolgen me, maar
wie? Ik zal iedereen moeten dood maken die hier komt. Want
wie hier komt volgt me, dat is duidelijk. Dat is toch duidelijk?'
zei hij met stemverheffing en voor het eerst keek hij me aan.
Hij zag er kalm en zelfbewust en enigszins dramatisch uit.
`Begrijp je, Hans? Dit is het eindpunt, nu kan ik ze verslaan.
Ze kunnen niet onzichtbaar dichterbij komen.'
`Gaat u schieten, oom?' vroeg ik.
`Ik wel jongen, ik wel', zei hij en keek weer uit het raam. Hij
glimlachte. `Maar zij niet. Ik weet teveel, voel je wel. Ze
kunnen me niet doodmaken voordat ze weten wat ik weet en
aan wie ik het verteld heb. 0, dat hele gemene complot ken ik.
Sjoukje was niet alleen, daar stak een hele organisatie achter,
en dat kwam uit Nederland. En toen het mis ging kon Bouke
ervoor opdraaien. Ja, Bouke is daar gek. Bouke is daar gek.
Weet je', zei hij met stemverheffing, `Bouke is niet gek en hij
heeft er genoeg van om de gek uit te hangen.' Hij zweeg en
keek naar buiten.
`Weet je', zei oom Bouke tenslotte, `ik heb aan drie collega's,
nou ja collega's, psychiaters zijn geen echte artsen, maar aan
alle drie heb ik verteld dat ik alles opgeschreven heb en aan
een vriend heb toegestuurd. En als ik dood ga stuurt die
vriend het naar de kranten. Vandaar dat ze niet zullen
schieten.'
`En heeft u dat gedaan, oom, die brief weggestuurd?' vroeg ik.
Hij stond op en keek op me neer. Angstig blikte ik omhoog,
maar hij glimlachte. `Dat zeg ik jou niet, Hansje', zei hij
tevreden, `ik weet wel wat voor spelletje jij speelt. Je vader
heeft je goed opgeleid, kleine spion.' Hij haalde zijn hand even
door mijn haar, grinnikte en ging weer voor het raam zitten.
`Heel knap', zei hij tegen zichzelf, `en heeft u dat gedaan, oom?
Zo jong als hij is, toch gemene vraagjes stellen voor zijn pa.
Jouw pa', zei hij met stemverheffing, `is een schoft. Je eigen
zwager verraden, hoe is het mogelijk. Alsof ik niet wist dat hij
die Bimont opgebeld had om te zeggen dat ik geen werk
mocht hebben. Wie geen werk heeft verliest de moed. Wie
geen werk heeft verliest de moed. Ja, het was goed bekeken.
Maar er zitten dan ook koppen achter, hele slimme koppen.
Om van het geld maar te zwijgen. En nu slapen jongen, hop.'
Hij tilde me op de tafel en legde zijn windjack erop neer.