Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

aan. `Vuile dief!' riep hij ineens met een hoge overslaande stem,
`mijn schoenen!' Dieriks deinsde terug en keek verschrikt.
`Kom hier, vuile smeerlap', schreeuwde Nap. Zijn gezicht was
rood van woede. Hij opende het deurtje van de toonbank en
pakte Dieriks bij zijn schouder. `Matennaaier!'
De adjudant en de wachtmeester stonden op en gingen er op af.
De sergeant bleef toekijken, met een onderbroek in de hand. Ik
liep naar de tafel, legde er mijn pakje shag op, nam resoluut de
staten ter hand en bladerde ze door. Géén Huibregts, Knoet of
Zandgraaf er tussen. Het tumult ging geheel langs me heen.
Verbijsterd nam ik het stapeltje nog eens door en legde het
tenslotte neer.
`Wat is dat nou voor gekkigheid, Nap', hoorde ik de
wachtmeester geïrriteerd vragen.
`Neem me niet kwalijk, wachtmeester', zei Nap onderdanig, 'ik
herkende een streep op die ene schoen.'
`Het is niet eens je máát', zei de wachtmeester.
`Nee, wachtmeester.'
Het duurde een kwartier voordat het zaakje tot op de bodem
uitgezocht was. Dieriks vertrok verbijsterd en het was koffiepauze.
Achter de 3 onderofficieren liepen we naar de kantine.
`Ik snap er niets van', zei ik tegen Nap, `die drie staten zaten
er niet meer tussen.'
`Welke staten?'
`Die staten van Huibregts, Knoet en Zandgraaf, godverju.'
`Nee, die heb ik bij de zakken gedaan. Nogal logisch.' Ik
hield hem staande.
`Maar waarom zeg je dat dan niet meteen?' vroeg ik wanhopig.
Nap keek me wantrouwig aan.
`Soms begrijp ik je niet', zei hij uiteindelijk, `ik dacht al:
waarom moeten we de zaak afleiden? Je maakt het veel te
ingewikkeld. Is het niet goed wat ik gedaan heb?'
`Uitstekend, geweldig.'
Nou dan.'
In de kantine kocht ik een gevulde koek voor hem. Het was
mooi herfstweer buiten, een rustig dagje tellen voor de boeg,
's avonds op de fiets naar de film, wat wilde je nog méér?