Heden Mosselen, morgen gij - Hans Vervoort

ij de trekker en keek naar de knoppen en stangen. Niet lang
daarna kwamen ze weer naar buiten. Oom Andreas was een
hoofd kleiner en eigenlijk erg mager. Zijn bruine gezicht zag er
een beetje gelig en ziek uit, hij liep een beetje sjokkend. Ze
gingen samen naar de broedende manilla-eend. "t Is over,
jongen', riep oom Andreas. Hij nam de eend op en zette hem
opzij. De vijf eieren lagen er nog. Hij pakte ze op en gaf er een
paar aan de KL-er. Samen liepen ze weg en ik volgde ze.
`Wat gaat u doen, oom Andreas?' vroeg ik.
`Kijk maar', zei hij.
We liepen naar de varkens die direct kwamen aanlopen en hun
stopcontacten door het hek staken. Oom Andreas gooide één
ei stuk, het struif vloog over de grond en de varkens duwden
elkaar opzij om het op te slobberen. Snel gooide hij er nog twee
achteraan. Toen wierp de KL-er de laatste twee weg. Eén
ervan pakte anders uit. De schil brak en er kwam een klein
kuiken vrij. Het lag vochtig op de grond in de rommel en het
bewoog eigenlijk niet. Pas toen de varkens eraan kwamen liet
het een beweging zien met beide pootjes. De drie varkens
stortten zich er gelijk op en ik kon eigenlijk niet goed zien hoe
het afliep.