Rondom bestand van 2005 22-1 dd 7-12-10 - Zoeken Beheer

zaten wielen met autobanden onder en dat leek
me heel comfortabel vergeleken met de karren
en wagens van de boerderij waar houten wielen
met een stalen loopvlak onder zaten. Ik kon
redelijk melken, maar hoefde dat maar zelden
te doen. Het was typisch vrouwenwerk althans
op de boerderij van Weerts met een
vrouwenoverschot. Tegen de avond werden de
melkbussen teruggebracht, een enkele met
ondermelk voor de kalveren en meestal een
paar flessen karnemelk en pakjes echte boter
voor eigen gebruik, de hele oorlog door. Dit
melktransport leek aan het eind van de oorlog
wel eens gevaarlijk omdat de geallieerde laagvliegende
jachtvliegtuigen op alles schoten wat
zich over de weg bewoog. Ze (her)kenden
kennelijk onze melkboer want die werd altijd
ongemoeid gelaten. Hij deed dan ook de hele
oorlog onbekommerd zijn werk. Daar was
nooit discussie over, want koeien moesten,
oorlog of niet, gemolken worden en de melk
moest, wat er ook gebeurde, naar de melkfabriek
in Hardenberg gebracht worden. Tijdens
de bezetting reed de melkman tussen de Duitse
colonnes door en na de bevrijding werd hij
vrolijk wuivend voorbij gereden door Canadese
trucks en pantserwagens. Van dat beeld krijg ik
nog tranen in mijn ogen.
De inwendige mens
Keren wij terug naar de inwendige mens. Er
werd ook altijd koffie gezet voor de mensen
die op het land werkten en aan wie zo tegen
tien uur stapels boterhammen met koffie werd
gebracht. Daar zaten we dan tussen de bergen
aardappels of het gemaaide graan met modderige
handen ons kuchje te eten en uit een kan
geschonken kommen hete koffie te slurpen,
waaraan we bij slecht weer onze koude handen
warmden. Deze door Weerts' meesterknecht,
Hendrik Eggengoor, genoemde "vijf minuten
van de baas" waren de mooiste momenten van
de dag. Om ongeveer twaalf uur klonk er een
ver geroep van één van de bij huis gebleven
meisjes: "MIDDAG". Het verbaasde me altijd
hoe ver dat geluid droeg, maar er was geen
verkeer en onze knorrende magen zorgden
voor gespitste oren. We begaven ons, lopende
of gezeten op de hotsende aardappelkar, naar
de boerderij. Daar wachtte de middagmaaltijd.
Een vast onderdeel waren aardappels, uitgebakken
spek en met heet water aangelengd
spekvet. Ik vond het heerlijk. Er was veelal ook
groente en vaak een appeltje toe. Vrouw
Weerts kookte de heerlijkste bietjes van de hele
wereld. Nadien heb ik ze nooit meer zo lekker
gegeten. Na het eten las vrouw Weerts voor uit
de bijbel, de paragraaf die bij die dag hoorde.
Weerts luisterde altijd met zijn ogen dicht en
de pet op zijn buik. Het duurde altijd even voor
hij zijn ogen weer opende, nadat zijn vrouw
met lezen klaar was. Tot vandaag de dag ben ik
er nog niet zeker van of hij nu wel of geen
klein uiltje knapte. Vrouw Weerts las altijd
heel ernstig en versprak zich nooit, maar een
hoofdprijs als voorleesster verdiende ze niet. Ik
heb in die twee en een halfjaar veel van de
bijbel geleerd. Het Oude en het Nieuwe
Testament kwamen in de loop van de tijd
voorbij. Daarna was er een uur of zo rust. Ik
ging dan naar mijn lotgenoten in de nette
kamer en er werd door ons gebridged. Van
Barts Drenthen, de schoonzoon van Weerts die
met Gees getrouwd was en in huis woonde,
hadden we leren bridgen. Het kostte iedere dag
moeite het kaartspel te beëindigen en weer aan
het werk te gaan. Na de oorlog op het
Lorentzlyceum in Eindhoven heb ik veel
plezier gehad van mijn bridge-ervaring en won
samen met een helaas te vroeg overleden klasgenoot
voor de school menige bridgedrive.
Eerlijk gezegd weet ik niet meer waar in de
boerderij het verblijf van de familie Drenthen
was. Gees Drenthen (de oudste dochter van
Weerts en de vrouw van Barts) is in de oorlog
tijdens een zwangerschap aan een longembolie
overleden. Het was een moeilijke tijd voor
iedereen. De levensmoed van Weerts en zijn
vrouw waren, zeker als ik nu terugkijk, ongekend.
Barts bleef met zijn twee kindertjes op de
boerderij achter. Hij hertrouwde na de oorlog
en nam de boerderij van Weerts over.
De deel
Achter het woonhuis bevond zich de deel met
aan de ene kant een rij koeien en aan de andere
kant mijn kamertje en ruimte voor allerlei
gereedschap. Daarachter bevond zich de pot-
11