Rondom bestand van 2005 22-1 dd 7-12-10 - Zoeken Beheer

sche bijsmaak had. In de zomer werd de
regenput gebruikt om de melk van het avondmelken
in koel te houden. We deden nog niet
in ijskasten of gekoelde ruimtes. In het bakhuus
verbleven de varkens, voorzover ze niet
buiten waren. Ik hield er een koppeltje konijnen,
maar heb het als konijnenfokker nooit ver
gebracht. Verder kookte moeder Weerts er de
aardappels voor de varkens in. Dat ging in
grote open ketels boven een turfvuur. De paardenstal
was groot genoeg voor vier paarden,
maar er waren er meestal maar drie. Als ik aan
de boerderij terugdenk zie ik eerst aardappels
en dan paarden. Boer Weerts was zelfs in staat
vriendschap te sluiten met zijn koeien en ook
met de stier. Ik heb het niet verder gebracht dan
een haat-liefde verhouding met de paarden. In
het begin bekeken ze me niet en trokken zich
niets van me aan. Geleidelijk begonnen ze enig
respect voor me te krijgen omdat ik aardig voor
ze was, ze af en toe een aardappeltje of een
knolletje toestopte en nooit mijn geduld
verloor. Ik werd door Weerts het land op
gestuurd om enorme lappen grond te ploegen.
Het waren ploegen met een enkele schaar, dus
je trok maar één voor. En die voor moest
kaarsrecht zijn. Weerts kwam een paar keer per
dag kijken, ging aan het eind van de voor staan,
kneep één oog dicht en knikte afhankelijk van
zijn instemming goedkeurend of zei: "Doe dat
stukje nog maar eens over". Er bleef geen
hoekje ongeploegd en als het klaar was en
Weerts tevreden, was ik voldaan en trots. Ik
deed wel 14 dagen over zo'n stuk land, van 's
morgens vroeg tot 's avonds laat altijd met
hetzelfde paard of stel paarden en dan leer je
elkaar wel kennen. Weerts heeft me geleerd dat
als iets waard is om gedaan te worden het dan
waard is om goed gedaan te worden.
De hof en de schuur
Aan de voorkant van de boerderij bevond zich
een met populieren omringde hof. Het was een
moestuin annex boomgaard. De moestuin was
natuurlijk het domein van moeder Weerts. Ze
verbouwde er sla, wortels, bieten, uien en
sperciebonen. Verder uiteraard spruitjes, radijs
en boerenkool niet te vergeten. Ze verbouwde
ook wel groene kool, maar het succes daarvan
sprak mij minder aan. Iets niet eten was er bij
Weerts niet bij, maar gelukkig heeft hij me
nooit gedwongen karnemelk te drinken en een
melkdrinker was ik ook al niet want de melk
werd gekookt met als gevolg vellen erop; in de
lokale taal hemdslippen genoemd. Ik noem ze
nog zo. Vrouw Weerts had ook een bed aardbeien
en rode- en kruisbessenstruiken waarvan
dan weer jam voor de boterham werd gemaakt.
In mijn ogen was alles wat in de hof verbouwd
werd van superkwaliteit. Voor zover niet
meteen genuttigd, werd alles in glazen geweckt
en in de kelder onder de opkamer bewaard om
's winters te worden gegeten. Eigenlijk kwam
groente alleen maar op zondag op tafel. Sla
werd wel door de week gegeten, in het seizoen
vrijwel dagelijks. In de boomgaard stonden
appel- en perenbomen en een enkele
kersenboom ten gerieve van de spreeuwen. Wij
kwamen er nooit aan te pas. Na de
middagmaaltijd gingen we als het fruit nog aan
de boom hing de boomgaard in om een
afgevallen appeltje te rapen. Ik heb nooit in
mijn leven lekkerder appeltjes gegeten. De
naam ervan ben ik vergeten; ze hadden een
ruwe schil en waren hard en zacht zuur. De
appels werden in de kelder onder de opkamer
in manden bewaard met wat stro erussen om
het voortijdig rot worden tegen te gaan. Ze
werden gebruikt voor de bereiding van appelmoes
en ook wel om zo te eten, maar alles met
mate en zuinigheid. Niemand kwam ooit iets
tekort. In die tijd groeiden er ook nog rode-ster
appeltjes in Nederland dus ook in de
boomgaard van Weerts. Nu moet je daarvoor
naar de chicste groentezaak in Amsterdam en
daar zijn ze onbetaalbaar. Wie weet komen ze
uit Chili of Nieuw Zeeland. "Toen was geluk
heel gewoon".
Als we de hof verlaten in de richting van de
weg van Kloosterhaar naar Bruchterveld
komen we (kwamen we) langs een enorme
zwarthouten schuur, waar Weerts zijn landbouwmachines
in bewaarde, zoals ploegen,
eggen, cultivators en een aardappelschudmachine.
Die aardappelschudmachine had een
drietal roosters boven elkaar, van groot naar
klein, waarmee de aardappels op grootte werden
gesorteerd. De schuddende roosters wer-
13