Rondom bestand van 2005 22-1 dd 7-12-10 - Zoeken Beheer

Zij die vielen
W. Sebel 4-4-1901 31-3-1945
Willem Sebel was geboren en opgegroeid in
Vlaardingen. Na een periode gediend te hebben
bij de marechaussee in Zwolle, werd hij
benoemd tot rijksveldwachter in Hardenberg.
Na enige tijd vestigde het gezin zich in Lutten.
In de bezettingsjaren was Willem actief in het
verzet door koeriersdiensten te vervullen. Hij
was bij de ondergrondse actief in het doorgeven
van berichten, vaak over Joodse landgenoten,
maar in het bijzonder over neergehaalde
geallieerde piloten. Bovendien verkeerde hij
door zijn ambt in de positie om soms berichten
op te vangen over snode plannen van de
bezetters. Waar hij kon, probeerde hij mensen
te helpen en op tijd te waarschuwen, zodat
menig actie van de bezetters mislukte. Toen hij
op een kwade dag met de verzetsgroep vergaderde
in het klooster in Zwolle, vielen de
Duitsers binnen. Vermoedelijk is er verraad in
het spel geweest. De groep werd gearresteerd
en gevangen gezet. Toen enige tijd daarna een
sabotageactie op de Berkumer spoorbrug werd
uitgevoerd door het verzet, werden vijf mensen
uit de gevangenis gehaald en door de vijand als
represaille op 31 maart 1945, in het zicht van
de bevrijding, gefusilleerd. Onder hen was
Willem Sebel. Nadat de lichamen een dag lang
als waarschuwing waren blijven liggen,
werden ze vrijgegeven. Op een bakfiets werd
het lichaam van Willem Sebel naar Lutten
gebracht om daar begraven te worden. Na de
bevrijding vertrok mevrouw Sebel met haar
kinderen uit Lutten om zich in Zwolle, haar
geboortestad, te vestigen.
A. J. Kerkdijk, 12-3-1907 10-12-1942
Albert Jan Kerkdijk woonde op een boerderijtje
aan de Van den Beltsweg, samen met zijn
vrouw Janna en hun drie kinderen. Naast het
werk op zijn eigen bedrijf, werkte hij als los
arbeider in de werkverschaffing. Hij had geen
gehoor willen geven aan de oproep zich te
melden voor de Arbeitseinsatz om in Duitsland
te worden tewerkgesteld. Hij had
zich tegen deze en gene hierover in principiële
zin uitgelaten en daarmee anderen gestimuleerd
ook niet te gaan. Verschillende mensen,
onder wie de predikant, hadden erop aangedrongen
dat hij zou onderduiken. Albert Jan
deed dat niet, misschien ook omdat hij zijn
gezin niet in de steek wilde laten nu hun vierde
kind werd verwacht. Op 17 september 1942
werd Albert Jan 's nachts door de politie gearresteerd,
waarna hij werd weggevoerd naar
kamp Amersfoort. Hij overleed op 10 december
in Leusden, bij Amersfoort. Zijn lichaam
werd in Lutten op het kerkhof begraven. Zijn
compromisloze verzetshouding werd op 15 juli
1982 officieel gewaardeerd met het
verzetsherdenkingskruis dat als postume hulde
aan de familie werd uitgereikt.
H. E. Gouwe, 28-4-1923 23-9-1944
Hans Erik Gouwe had op 23 september 1944,
samen met twee vrienden, Adriaan van
Haeringen en Chris Bakker, de auto van de
familie, een Ford, naar Zwartsluis gebracht. De
Duitsers waren bezig alle auto's te vorderen. In
Zwartsluis hadden de jongens de auto
overgedragen aan het verzet. Daar hoorden ze
dat de Mastenbroekerpolder onder water gezet
was en ze besloten waar mogelijk boeren de
helpende hand te bieden bij het redden van het
vee. Thuis in Lutten had moeder bericht
gekregen dat het nu wat later zou worden.
Haar man, dokter Gouwe, verbleef op dat
moment in kamp Neu Brandenburg in
Duitsland. Terwijl de jongens terugfietsten
naar huis, hadden enkele verzetslieden in
Balkbrug het vuur geopend op een munitieschip,
echter zonder enig effect. Gealarmeerde
Duitsers arresteerden kort daarna het niets
vermoedende drietal. Zij werden verdacht,
gefouilleerd en ze werden meegenomen. Daar
in Balkbrug, in het laantje van 't huis bij dr.
Hartsuiker, werd Hans Erik van achteren neergeschoten.
Zijn lichaam werd naar de openbare
weg gesleept waar het ter afschrikking moest
blijven liggen. De beide anderen werden
meegenomen, Chris wist later nog te ontkomen,
maar ook Adriaan is doodgeschoten.
Direct na de moord op Hans Erik werd er