Rondom bestand van 2005 22-1 dd 7-12-10 - Zoeken Beheer

Maar o, wat viel dat toch bitter tegen;
wat waren het schrikkelijk slechte wegen.
Dan weer eens fietsen, dan weer lopen.
We kregen 't gevoel dat we kwamen gekropen.
Toen zei tante Co: "Wat is dat voor geluid?"
Daar puilde de binnen- de buitenband uit.
Wat nu te beginnen? Een stuk buitenband gepakt
-want Dina had wel eens meer met dat bijltje gehakt-
het bandje gelapt en, waarempel, 't ging goed.
We togen weer verder, per fiets en te voet.
Toen kwamen we bij een verboden terrein
en dachten: "Wat zal dat nu weer zijn?"
We gingen een zij wegje in en toen over een spoorlijntje.
Heus mensen, het was om de drommel geen geintje
't Was hobbeldebobbel met de fiets aan de hand.
We dachten: "Waar zijn we nu toch beland?"
Toen ging daar opeens zo'n vuurspuwend monster
vlakbij ons de lucht in; we verstijfden van schrik.
Een V 1, die, volgens gewoonte, mislukte.
We hadden weg kunnen zijn in één ogenblik.
We begonnen pas later goed te beseffen
wat een vreeslijk lot ons daar had kunnen treffen.
We fietsten weer verder met de beef in ons benen
en gingen zo gauw mogelijk van die vreselijke plek henen.
Toen daar opeens tante Co viel met de fiets.
De voet er dwars onder; dat was toch weer iets
om even te lachen, wat we dan ook deden.
En toen maar weer lopend verder gegleden.
Tot, daar opeens, de weg werd weer beter.
We kregen wind mee, nu, dat was me wat.
Maar, na een half uur fietsen, we opeens moesten merken,
dat we ons bevonden op een heel verkeerd pad.
Maar weer terug, dan natuurlijk wind tegen.
Wat werden we het nu van lieverlee zat.
Maar eindelijk, daar kwamen we een postbode tegen.
We dachten: "Die man heeft verstand van het pad."
"Mijnheer, hoe lang is het nu nog naar Heemse?"
"Een goed uurtje lopen, dan heb je 't gehad."
Maar, na een goed uur, toen al weer eens vragen
aan een man, die daar aan kwam: "Hoe lang nog mijnheer
is het lopen naar Heemse?" Toen hoorden we weer
"Een uurtje nog dames."
We stonden te kijken, of we water zagen branden
en kregen 't gevoel, nooit in Heemse aan te landen.
Maar weer een uur lopen en onderwijl hopen,
dat we er dan toch nog die dag zouden zijn.
Toen gingen we naar een viersprong aan 't zoeken.
Als we daar eenmaal waren, dan kwam het wel goed.
Als we de molen maar zien, dan komen we er zeker.