Rondom bestand van 2005 22-1 dd 7-12-10 - Zoeken Beheer

Maar tegen de tijd dat het duister ging vallen, moesten
we zorgen voor 't slapen gaan. Dat viel ons tegen:
overal waren al mensen en daarom kregen wij het zo
gauw niet gedaan. Tot, 's avonds half acht-het was bij
Zwolle Karspeldaar liepen we in 't donker-wat waren
we moetoen in de verte zagen we een lichtje: 't Was een
man op een fiets en die kwam naar ons toe. "Wat zoek
jullie, dames?" "Een huis om te slapen. We wilden
graag onderdak zijn voor de nacht." "Dan kan ik U
helpen. Gaat hier maar dit pad op, het derde huis links,
U haalt zeker geen strop." De man reed door en wij
volgden zijn raad, maar raakten verward in een hoop
prikkeldraad. Daar stonden we in 't donker, bedroefd en
verslagen. We riepen om hulp en die kwam gauw
opdagen. Maar toen was de band van tante Co weer te
vellen. Gelukkig konden we gauw bij een fietsenmaker
bellen. Die wilde ons helpen, ook met verblijf voor de
nacht. We hebben die bij de koeien doorgebracht.
Tante Co zat geducht in de rats over haar man, want de
razzia's in Gouda hoorden we steeds van. Dat hield ook
de slaap wel wat uit de ogen en 's morgens zijn we
weer verder getogen. Maar dat was geen doen haast; de
wind was zo sterk. Nee, dat was eigenlijk geen
vrouwenwerk. We zeulden maar voort met onze
kostbare last en hielden maar stevig ons stuurtje vast.
O, wat een gemartel! We hielden ons goed. Maar tante
Co had geducht pijn aan haar voet. "Als ik maar over
de brug ben", zei ze telkens weer, dan zet ik wel ergens
mijn vrachtje neer. Dan kan ik weer fietsen, want
lopen, o nee, dat valt met mijn pootje niet mee. Toen
kregen we een geweldig hoge brug. Daar schrokken we
wel wat voor terug. Maar we moesten erover, dus
tanden op elkaar. En we zijn er gekomen, ja, reken
maar. Maar ampertjes hadden we 't achter de rug, daar
had je waarempel al weer zo'n hoge brug. Van paaltje
tot paaltje steeds maar rusten weer. En o, wat deed dat
nare pootje toch zeer! Geweldig, wat was er die storm
toch een straf. Hij sneed er je adem gewoonweg af.
Maar over de brug, daar zagen we een kerk. We zeiden
tegen elkander: "Dat is goed werk." We gingen er heen
en belden toen aan. Door een vriendelijke juffrouw
werd open gedaan. Ze zei: "Kom maar binnen." We
aten ons brood;