Bijlage van het beleidsplan - Vormingplus Antwerpen
Bijlage van het beleidsplan - Vormingplus Antwerpen
Bijlage van het beleidsplan - Vormingplus Antwerpen
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
In de verf gezette verschillen zijn:<br />
klassieke benadering sociaal-culturele benadering<br />
Verspreiden <strong>van</strong> modellen <strong>van</strong> verantwoordelijkheid<br />
visie op educatie Instrument: educatie is een middel om<br />
vooraf bepaalde doelen te bereiken, om<br />
een boodschap over te brengen.<br />
leerproces gesloten: de uitkomst is op voorhand<br />
gekend<br />
educatieve<br />
strategie<br />
overtuigingsstrategie: overdragen <strong>van</strong><br />
heersende kennis en inzichten<br />
doelgroep Deficiënt: aan de doelgroep worden<br />
tekorten toegeschreven<br />
Verspreiden <strong>van</strong> modellen <strong>van</strong> verantwoording<br />
Dialoog: educatie is gericht op <strong>het</strong><br />
bevorderen <strong>van</strong> participatie aan <strong>het</strong><br />
maatschappelijk debat.<br />
open: de uitkomst is niet op voorhand<br />
gekend.<br />
overlegstrategie: afwegen en verantwoorden<br />
<strong>van</strong> standpunten en posities<br />
Competent: rele<strong>van</strong>te kennis, inzichten<br />
en vaardigheden bij de doelgroep worden<br />
erkend<br />
leercontext educatief instituut Het dagelijkse leven<br />
organisatievorm top down / hiërarchisch zoals in klassieke<br />
instituten<br />
Horizontaal zoals in netwerken<br />
In de realiteit zijn er spanningen en overlappingen tussen beide benaderingen.<br />
Cockx F. (2007), Leren voor vormingswerk, Concepten voor <strong>het</strong> faciliteren <strong>van</strong> leren, Brussel, SoCius<br />
SOCIAAL-CULTURELE METHODIEK<br />
“De sociaal-culturele methodiek is een wijze <strong>van</strong> denken en handelen, die gesteund is op reflectie, ervaringsdeskundigheid<br />
en wetenschappelijke inzichten. Ze wordt gebruikt om individuen en groepen aan te spreken en<br />
te activeren in een of meerdere bestaansdimensies en in hun diverse leefsituaties; deze bestaansdimensies kenmerken<br />
de mens vooral als zin- en waardezoeker en als sociaal wezen; als doelstellingen staan <strong>het</strong> ontwikkelen<br />
<strong>van</strong> een eigen identiteit, <strong>het</strong> bevorderen <strong>van</strong> sociale integratie en maatschappelijke participatie en de opbouw<br />
<strong>van</strong> een democratische, duurzame en inclusieve samenleving voorop; daartoe worden op bewuste en doordachte<br />
wijze open kansen geschapen, die uitnodigen tot ontmoeting en informeel leren (en niet-formeel leren,<br />
onze toevoeging); er worden processen <strong>van</strong> kritische bewustwording, reflexieve verantwoording en persoonlijke<br />
bekwaming gestimuleerd; er wordt aangezet tot de ontwikkeling <strong>van</strong> sociale, culturele en communicatieve competenties<br />
en de vorming <strong>van</strong> sociale netwerken en culturele symbolen; in <strong>het</strong> scheppen en benutten <strong>van</strong> deze<br />
kansen zijn de betrokken personen en groepen actieve deelnemers, met wie de medewerkers in dialoog treden<br />
over de concrete doelen en de aanpak.”<br />
decreet <strong>van</strong> 4 april 2003 betreffende <strong>het</strong> sociaal-cultureel volwassenenwerk’.<br />
SOCIAAL-CULTURELE PRAKTIjKEN, SOCIAAL-CULTUREEL WERK<br />
“sociaal-culturele praktijken kunnen in principe overal tot stand komen. Ze ontwikkelen zich in <strong>het</strong> doelgericht<br />
handelen of interageren <strong>van</strong> mensen met hun omgeving, ingebed in een maatschappelijke en culturele context.<br />
kenmerkend voor sociaal-culturele praktijken is dat <strong>het</strong> gaat over processen <strong>van</strong> vormgeving en vernieuwing<br />
<strong>van</strong> individu en maatschappij. Deze processen leiden tot betekenisgeving, integratie in, participatie aan, inrichting<br />
<strong>van</strong> en richtinggeving aan <strong>het</strong> samenleven en een democratische, solidaire en duurzame samenleving met<br />
respect voor <strong>het</strong> anderszijn. “<br />
De Blende, H. & Dhont, F. (2005). Sociaal-culturele praktijken. In Y. Larock, F. Cockx, G. Gehre, G. Van den Eeckhaut, T.<br />
Vanwing, G. Verschelden (Eds.). Spoor Zoeken. Handboek sociaalcultureel werk met volwassenen (pp. 3-27) Gent: Academia<br />
Press.<br />
De Blende & Dhont (2005) definiëren sociaal-cultureel werk vervolgens als: “sociaal-culturele praktijken die een<br />
mate <strong>van</strong> formalisering, professionalisering en overheidsregulering vertonen.”<br />
we werden door de Vlaamse gemeenschap erkend op <strong>het</strong> decreet <strong>van</strong> 4 april 2003 betreffende <strong>het</strong> ‘sociaal-<br />
bijlage C<br />
[<strong>het</strong> begrippenkader]<br />
31
Change language