Singhet ende weSet Vro - Rick de Leeuw

26. Morgenrood
Morgenrood, morgenrood
Spelt m’ allicht een vroege dood
Als de krijgstrompetten klinken
Zal de strijd mij wreed verminken
Mij en menig kameraad
Onverwacht, onverwacht
Wordt mijn levensloop volbracht
Gisteren nog te paard gestegen
Straks op ‘t slagveld neergezegen
Morgen reeds in ’t kille graf
Kalm en stil, kalm en stil
Voeg ’k mij naar God’s heil’gen wil
Daarom zal ik moedig strijden
Kan ‘k de wrede dood niet mijden
‘k Sterf als dapper ruitersman
Vrij naar het Duits van W. Hauff (II, p. 221)
26. aurore
Aurore, aurore
M’annonce l’approche de la mort
Quand les trompettes clameront
Les combats me mutileront
Moi et de nombreux camarades
Soudaine et sans pitié
La mort va me faucher
Hier encore à cheval
Bientôt gisant sur le champ de
bataille
Demain dans la tombe glacée
Avec calme et sérénité
Je me plie à Dieu, à sa sainte volonté
Et je vais me battre, féroce
Je ne peux éviter la mort atroce
Je meurs en brave cavalier
Interprétation libre de l’allemand de W. Hauff (II,
p. 221)
27. Manifest der
communistische jeugd
“Manifest der communistische
jeugd”
Terwijl de granaatscherven uiteenspetten
boven de hoofden onzer
moeders werden wij geboren.
Wij zoogden de borst en de reuk van
het bloed.
Wij zagen onze vaders vertrekken
in ‘n uniform uit ‘n weener
operette en terugkomen met prima
kunstbenen.
Wij hoorden de priesters spreken
over liefde terwijl in hun ogen
blonk de haat.
Wij lazen over evangelische zuiverheid
terwijl onze zusters hunne
rokken optrokken voor ‘n stuk
sjokolade.
Wij zijn de naoorlogse jeugd
de naamloze jeugd van alle landen
de jeugd die niet lacht,
niet weent,
niet haat,
niet mint.
De jeugd dor als de wassen mannequins
uit ‘n groot bazaar.
Kurt Köhler, Baltazar Krull’s hart zingt
maneschijn, [1933]
2 7. M a nife S t e De l a
jeune SSe coMMuniS t e
“Manifeste de la jeunesse communiste”
Nous sommes nés alors que les éclats
d’obus explosaient au-dessus de
nos têtes.
Nous tétions le sein et l’odeur du
sang.
Nous voyions partir nos pères, vêtus
d’un uniforme d’une opérette
viennoise et revenir avec des jambes
artificielles parfaites.
Nous entendions les prêtres parler
d’amour pendant que dans leurs
yeux luisait la haine.
Nous lisions la pureté évangélique
pendant que nos sœurs relevaient
leurs jupes pour un morceau de
chocolat.
Nous sommes la jeunesse d’aprèsguerre
la jeunesse anonyme de tous les pays
la jeunesse qui ne rit pas,
ne pleure pas,
ne hait pas,
n’aime pas.
La jeunesse terne comme les mannequins
de cire d’un grand bazar.
Kurt Köhler, Baltazar Krull’s hart zingt maneschijn,
[1933]