s^ü

ALS HET LEVEN EEN MISDAAD WORDT
JOHANN BUCKLER. DUITSCHLANDS POPULAIRE MOORDENAAR
Er as geen land, of het heeft zijn
tot een held geworden schurk ge-
had, zijn spitsboef, die door het
volk op een voetstuk werd geplaatst.
De Engelschcn hadden hun Robin Hood
en Jack Sheppard; de Franschen hun
Cartouche en Vidocq; de Amerikanen
hun Paul Jones en Lawson; de
Italianen hun Esposito, die door de
vrouwen van Rome met bloemen werd
omkranst, omdat hij een buitengewoon
wreeden moord had begaan... -
Ook Duitschland heeft zijn „popu-
lairen moordenaar en struikroover" ge-
had, en wel in den persoon van „Schin-
derhannes", of, zooals hij ook wel ge-
noemd werd: „Johann de Vilder."
Schinderhannes' ware naam was Johann
Buckler. Hij werd in 1779 te Muklen in
een dorpje aan de oevers van den Rijn
geboren. Zijn ouders waren arm, maar
mèt eerlijk, hoewel geslepen genoeg
om te zorgen, dat zij uit de handen
der justitie bleven. Gedurende zijn
]eugd, in werkelijkheid tot zijn zestiende
jaar, gebeurde er niets, wat den mis-
dadigen aanleg van den jongen Buckler
kon doen vermoeden. Toen viel hij
echter, en zooals Cartouche begon met
het stelen van kleinigheden, begon hij
met het wegnemen van een gouden
daalder. Spoedig volgde nu evenwel de
eene diefstal op den andere, en weldra
was hij zoover gekomen, dat hij alles
stal wat van zijn gading was. Op een
kwaden dag maakte hij zich meester
van een paard, dat ergens in de weide
liep — een misdaad, waarop de dood-
straf stond! — sprong er op en reed
welgemoed naar Barenbach om... zich
daar te verhuren als helper van den
stadsbeul!
Het zou interessant zijn te weten,
of Buckler, als hij zijn meester hielp
bij het scherpen van diens zwaard, waar-
mee toen de grootste misdadigers ont-
hoofd werden, of wanneer hij behulp-
zaam was de galg op te richten — of
hij toen nooit eens heeft nagedacht over
het treurig einde van hen, die het pad
van den misdadiger boven een eerzaam
leven verkiezen; of hij nooit eens een
visioen gehad heeft van zijn eigen som-
ber einde: dat men hem op een kouden
wintermorgen zijn hoofdhaar afschoor
en hem, als laatsten dronk, een glas
brandewijn reikte, terwijl het schavot
reeds op hem wachtte en het zwaard
klaar gehouden wfcrd om zijn hoofd af
te houwen....
Indien ooit een dergelijk toekomst-
beeld voor zijn geest is opgedoemd -
en daar was toch alle reden voor! —
dan heoft dit hem toch niet op den
rechten weg kunnen brengen, want het
was nog terwijl hij den dienaar der ge-
rechtigheid behulpzaam was, dat hij
er samen met een slager des nachts op
uittrok, om het vee uit de. weiden der
boeren te stelen. Hij werd echter na
korten tijd gesnapt en opgesloten in de
gevangenis te Kun. Het leven daar was
hem evenwel zoo weinig naar den zin,
dat hij uitbrak en naar het Hochwald
vluchtte, waar hij in vereeniging met
een tweetal andere beruchte boeven de
omgeving langen tijd onveilig maakte,
tot hij andermaal werd gearresteerd
en... opnieuw wist uit te breken, dit-
maal reeds binnen een paar uur en met
geen ander hulpmiddel dan een kapot
zakmes, waarmee hij kans zag de tra-
lies van zijn kerker te ontwrichten.
Buckler was nu de held van den dag
geworden — „de man, dien men in geen
enkele gevangenis houden kon"—en
m heel Duitschland was er geen mis-
dadiger of hij zag tegen hem op en
zou hem gaarne als zijn leider hebben
erkend. Toen hij dan ook besloot, een
bende te vormen, beschikte hij reeds
binnen weinige dagen over een groot
aantal mannen, die bereid waren hem
overal heen te volgen en — als het
moest — hun leven voor hem te geven.
Het was in dezen tijd, dat hij bekend
werd als „Schinderhannes" of „Johann
de VilJ 1 Y* '^ ♦ *
Q l --*•« ■ ■•>■•" '
V-A- \ ^&"
- . .■ ■
■. ? y ■■■- ■
hebben de primitieve klanken der wilde
volksstammen met lens en klankband vast-
gelegd, evenals die der ongeschminkte mede-
werkers-filmacteurs. Nijlpaarden, rhinoce-
rossen, leeuwen, krokodillen, flamingo's,
elanden, gorilla's, giraffen en zebra's ver-
vullen alle hun rol in dit wonderlijke
jungle-drama.
De leden der expeditie hebben hun leven
vaak op 't spel gezet, waar het gold de beste
beelden en klanken vast te houden.
Geec enkele mechanische arbeid van blan-
ke tooneelspelers enzoovoort was noodig;
het eenige werk door menschenhanden ver-
richt, is het hanteeren der camera's.
De oogen van de lens en de „ooren" der
microfoon.... zij hebben zich niets laten :
ontgaan bij de zorgvuldige opnamen, die
tezamen een wonderlijk natuurfilm-epos
vormen, dat den naam Congorilla draagt.