De WGBO - DSpace at Open Universiteit

Hoofdstuk 3
Levensbeëindiging op verzoek
De WTL (Euthanasiewet)
Op 1 april 2002 is de Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding
in werking getreden 49 . Deze wet wordt ook wel kortheidshalve de WTL genoemd, of de
Euthanasiewet. Het begrip euthanasie, afkomstig uit het Grieks, betekent letterlijk ‘een
goede dood’. Lange tijd was euthanasie een verzamelbegrip van verschillende vormen
van medisch handelen rond het levenseinde; tegenwoordig luidt de definitie van euthanasie:
opzettelijk levensbeëindigend handelen door een ander dan de betrokkene, op diens
verzoek. 50 Sinds het in werking treden van de WTL zijn levensbeëindiging op verzoek en
hulp bij zelfdoding onder strikte voorwaarden wettelijk geregeld. Er waren decennia van
politiek debat en een langdurig proces van rechtsverandering aan voorafgegaan. De
voorwaarden voor de juridische aanvaardbaarheid van levensbeëindiging op verzoek
hadden geleidelijk vorm gekregen in de rechtspraak. 51 In de WTL zijn zorgvuldigheidseisen
opgenomen die in de rechtspraak en – llater – ook door de beroepsorganisatie KNMG
ontwikkeld waren. Verder is een meldings- en toetsingsprocedure vastgesteld. Tevens
werd het Wetboek van Strafrecht gewijzigd: de algemene strafbaarstellingen van levensbeëindiging
op verzoek en hulp bij zelfdoding in de artikelen 293 en 294 Sr. zijn gehandhaafd.
Er is echter aan beide wetsartikelen een lid toegevoegd met daarin een bijzondere
strafuitsluitingsgrond indien de levensbeëindiging op verzoek is verricht of de hulp bij
zelfdoding is verleend door een arts, die daarbij voldoet aan de zorgvuldigheidseisen, genoemd
in art. 2, 1e lid WTL en bovendien mededeling doet aan de gemeentelijke lijkschouwer.
De in art. 2 WTL genoemde zorgvuldigheidseisen die de arts in acht dient te nemen bij de
uitvoering van levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding houden in dat de arts:
a. de overtuiging heeft gekregen dat er sprake was van een vrijwillig en weloverwogen
verzoek van de patiënt;
b. de overtuiging heeft gekregen dat er sprake was van uitzichtloos en ondraaglijk lijden
van de patiënt;
c. de patiënt heeft voorgelicht over de situatie waarin deze zich bevond en over diens
vooruitzichten;
d. met de patiënt tot de overtuiging is gekomen dat er voor de situatie waarin deze zich
bevond geen redelijke andere oplossing was;
e. tenminste een andere onafhankelijke arts heeft geraadpleegd, die de patiënt heeft gezien
en schriftelijk zijn oordeel heeft gegeven over de onder a tot en met d genoemde
zorgvuldigheidseisen;
f. de levensbeëindiging of hulp bij zelfdoding medisch zorgvuldig heeft uitgevoerd.
49 Wet van 12 april 2001, Stb. 2001, 194, houdende toetsing van levensbeëindiging op verzoek en hulp bij
zelfdoding en wijziging van het Wetboek van Strafrecht en van de Wet op de lijkbezorging (Wet toetsing
levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding). Inwerkingtreding 1 april 2002, Stb. 2002, p. 165.
50 Definitie van de Staatscommissie Euthanasie. Zie: Staatscommissie Euthanasie, Rapport van de Staatscommissie
Euthanasie. Deel I. Advies, ’s-Gravenhage: Staatsuitgeverij 1985, p. 26.
51 Zie hiervoor H.A.M. Weyers, Euthanasie. Het proces van rechtsverandering, (diss.), Groningen: Reprografischedienst
Harmoniecomplex Rijksuniversiteit Groningen, 2002.
16