C.M.C.-Melk Unie 25 jr. - Zuivelhistorie Nederland

'Ik herinner het me nog als de dag van gisteren, we liepen in Wageningen en hij zei: 'Nou is er
een baan in Den Haag en die moet ik hebben'. Hij kreeg hem en werd benoemd tot hoofd van
de technische dienst en later adjunct-directeur van de toenmalige Consumptiemelkcentrale,
belast met de verkoop van melk die in het westelijk consumptiemelkgebied geen bestemming
kon vinden. In 1939 trouwden de heer en mevrouw Van der Heide; hun gezin ging zes kinderen
tellen.
overmelk
Met deze over-melkverkoperij van voor de tweede wereldoorlog, moet wei de definitieve basis
voor het latere werkklimaat van de heer Van der Heide gelegd zijn. 'Iedere zaterdagmiddag
moest hij zien de overmelk kwijt te raken aan industriemelkfabrikanten die de voorafgaande
vrijdagavond al met elkaar een prijs hadden afgesproken. Gedwongen tot verkoop moest hij
wel accepteren. Maar dat het géén basis voor onderhandelen was, werd wel duidelijk. Het was
óók geen situatie, die bepaald met zijn karakter strookte. De uitdaging, die juist zat in dat onderhandelen,
trok hem bijzonder aan'.
Wat aan de andere kant zeker ook weer niet wil zeggen, dat dit nu alles was. Hij was politiek
zéér geïnteresseerd; liet zich niet in een bepaald 'vakje' indelen, maar had zijn ideeën over de
onhoudbare situatie van verdrukten en het eerlijke spel dat de democratie behoort te zijn.
Het beste komt dat wel tot uitdrukking in de wijze waarop deze democratie binnen de C.M.C.
gestalte kreeg, zowel als in de ontwikkelingsgang die de C.M.C. te zien gegeven heeft. We
hoeven slechts te herinneren aan zijn gevleugelde woorden: 'We begonnen op een schoen en
een slof' (oftewel met nagenoeg helemaal niets) en bedenk dan, wat er in deze vijfentwintig
jaar gebeurd is.
óf helemaal, óf helemaal niet
Waren er dingen, die de heer Van der Heide kon laten liggen omdat ze hem totaal niet (meer)
interesseerden, de C.M.C.-ontwikkeling deed hij hélemaal. En zó helemaal, dat er aan zijn
kritische blik weinig voorbijging. 'Hij was een perfectionist met een rijke fantasie waarin hij
zijn plannen volmaakt uitgevoerd zag. Maar hij was óók teleurgesteld, wanneer de uitvoering
daaraan niet voldeed. Om half zeven, kwart voor zeven 's morgens haalde hij de krant, las die
direct en ging na het ontbijt naar kantoor of vergadering met zijn pakje brood mee. De laatste
jaren at hij 's avonds veel thuis (nadat hij de beurskoersen - die hij in zijn auto, als het zo uitkwam,
over de radio beluisterde - gelezen had). Na het eten trok hij er opnieuw op uit, of ging
naar boven, naar zijn werkkamer.
Er ontging hem in huis niets; hij kende veel muziek en hoorde het - ook al studeerden op iedere
verdieping de kinderen muziek. Hij las ook veel; haalde geen boeken uit de bibliotheek
maar kocht ze en borg ze, na lezing in zijn boekenverzameling en geheugen op. 'Als de kinderen
muziek maakten, ons gezin betekende veel voor hem, ook al had hij er maar beperkte tijd
voor, luisterde hij aandachtig'. Dan gaat ons gesprek langs vele zijwegen, via boeken en muziek,
terug naar de C.M.C. Over zijn visie ten aanzien van de C.M.C.: 'Ik geloof, dat mijn man
altijd van te voren wist hoe het lopen zou. Hij was erg zeker van zijn zaak en dacht ook daar
rechtlijnig over. Het ging hem met de C.M.C.-ontwikkefing, ook in de latere jaren, niet te
hard. Hij had er een grote visie op en werkte ook duidelijk naar de toekomst. Met dat ver in de
toekomst werken zei hij ook, over vijf of tien jaar hebben we dit of dat.
We wisten dat hij erg hard werkte. We wisten ook, dat dit werk een noodzaak voor hem was
en dat daar gevaren in scholen voor zijn gezondheid. Dan herinnert mevrouw Van der Heide
ons er aan, hoe juist ook drs. C. Timmer, die eerst als adjunct-directeur, later als mede-direc-
▲Heruitgave zuivelhistorienederland.nl 34 versie 2011-07-01