C.M.C.-Melk Unie 25 jr. - Zuivelhistorie Nederland

tuin staan open en voor het zijraam kwetteren talrijke zeer kleurige vogeltjes in een volière
('levend behang', aldus mr. Schuit) en al deze dingen wijzen op de veelzijdige belangstelling
van de heer Schuit. Terwijl hij nog eens koffie inschenkt, deelt hij terloops mede vice-voorzitter
te zijn van het Residentieorkest. En voorzitter van het bestuur van het Nederlands Danstheater
(een gezelschap _ dat bekend staat om zijn vooruitstrevende opvattingen aangaande de
danskunst). Onlangs trad hij af als bestuurslid van de Haagse academie voor lichamelijke opvoeding;
hij is oud-voorzitter van de Bond van neutrale bijzondere scholen. 'Dat,' zegt mr.
Schuit, 'ben ik heel lang geweest. Ik vrees, dat ik eigenlijk te lang ben blijven zitten; er moet
doorstroming zijn van jongeren naar zulke functies. Maar ik heb juist dit werk altijd heel
graag gedaan.'
Een bijzondere belangstelling voor agrarische problemen of deskundigheid op zuivelgebied
bezit hij niet. En hij vindt dat ook niet nodig. Niet voor een (president)-commissaris van de
C.M.C.-Melk Unie, maar ook niet voor iedere directeur. 'Je moet iemand hebben die de grote
problemen doorziet. En die grote problemen zijn doorgaans organisatorische problemen. Voor
de technische vraagstukken kan je deskundigen aantrekken. Een directeur moet de juiste medewerkers
zien te vinden.' Het woord democratisering viel ook in dit gesprek. Mr. Schuit acht
democratisering in zekere mate wel gewenst. 'In het verleden,' zo merkt hij op, 'is de factor arbeid
naast de factor kapitaal ondergewaardeerd in de bedrijfsleiding. Het is bijvoorbeeld volkomen
verkeerd dat arbeiders opeens moeten horen dat het bedrijf waar zij werken gaat fusioneren
of sluiten.'
'Maar ik ben wel van mening, dat alle democratisering ten spijt, de directeur de baas moet
blijven. Ik vind het onjuist als er voor elke beslissing een soort stemming door alle medewerkers
van het bedrijf zou moeten worden gehouden. De directeur is de verantwoordelijke man,
de man die het moet doen. En natuurlijk neemt hij de meeste beslissingen pas als hij overleg
met diverse medewerkers heeft gepleegd.' 'De laatste jaren is de directeur in het algemeen
toch al veel minder een autoritaire figuur dan hij in het verleden vaak was. Hij is in veel gevallen
de voorzitter geworden van een vergadering van stafmensen die met elkaar de zaken
bespreken. Er is thans veel meer overleg dan vroeger. En zo moet het ook. Democratisering is
goed, maar het moet niet doorslaan. Dan krijg je verkeerde toestanden'.
De wevers, parkieten en dwergpapegaaien voor het zijraam laten zich weer eens nadrukkelijk
horen. Dat brengt ons op de vele activiteiten die de heer Schuit naast zijn werkkring ontplooit.
Dat zijn niet alleen functies in het organisatieleven, maar ook tamelijk tijdrovende bezigheden
als het houden van bijen en vogels, het tuinieren en musiceren. 'Heel lang heb ik zeer behoorlijk
piano gespeeld,' vertelt hij. Dat vergt uiteraard regelmatige studie en hoe vindt een druk
bezet mens daar tijd voor? 'Och,' zegt mr. Schuit, 'toen ik nog op kantoor was, studeerde ik
elke morgen van zeven tot acht uur, voordat ik van huis ging.' 'Hoe drukker je het hebt, hoe
meer tijd je hebt', vindt mr. Schuit. 'Als je wilt, heb je overal tijd voor. Dan sta je desnoods
wat vroeger op.' 'Het leven is zo veelzijdig. Er is zoveel te doen. Je moet liefhebberijen hebben,
anders staar je je blind op je vak. Er is', zo besluit hij, 'zoveel dat de moeite waard is om
behartigd te worden'.
Antoine Duvekater
▲Heruitgave zuivelhistorienederland.nl 45 versie 2011-07-01