Financieel & Lifestyle magazine - Puilaetco Dewaay

DE BEPALING
IS TAMELIJK
GUNSTIG VOOR DE
BELASTINGPLICHTIGE,
AANGEZIEN ZIJ ALLE
NIET-FISCALE
MOTIEVEN TOELAAT.
Schenkingsrechten zijn progressief per
schijf (net zoals successierechten). Hoe
hoger de waarde van het geschonken goed,
hoe hoger de belasting.
Om te vermijden dat belastingplichtigen
deze progressiviteit ontduiken door schenkingen
op te splitsen (bv. vandaag schenkt
men 20 % van een onroerend goed, 2
maanden later nog 20 % en zo verder tot
het onroerend goed volledig geschonken is),
voorziet het Wetboek der registratierechten
dat, ter bepaling van het toepasselijk tarief
op een onroerende schenking, de desbetreffende
belastbare grondslag wordt gevoegd
bij de som die heeft gediend tot grondslag
van heffi ng op de schenkingen welke reeds
tussen dezelfde partijen zijn voorgekomen
en vastgesteld werden door akten die dagtekenen
van minder dan 3 jaar vóór de datum
van de nieuwe schenking.
Anders gezegd, als een belastingplichtige
vandaag 20 % van een onroerend goed
schenkt en nog eens 20 % minder dan 3
jaar na de eerste schenking, zal hij niet
kunnen genieten van de laagste belastingschijven.
Deze termijn van 3 jaar is een antimisbruikbepaling
op zich. Aangezien ze specifi
ek is, moet de toepassing ervan onvermijdelijk
de overhand krijgen over die van de
algemene antimisbruikbepaling (cf. punt
4). De rondzendbrief van 19 juli 2012 bevestigt
dit standpunt.
52 | Analyses | Herfst - Winter 2012
ÿ SCHENKING. Schenkingen in de strikte zin worden in beginsel niet als fi scaal misbruik beschouwd.
• De techniek van het duolegaat
Deze techniek vloeit voort uit artikel 64,
2de lid, van het Wetboek der successierechten,
volgens hetwelk men een persoon
als erfgenaam kan aanstellen zonder dat hij
successierechten moet betalen, op voorwaarde
dat een andere erfgenaam zijn successierechten
betaalt.
Het duolegaat laat toe om minder successierechten
te betalen wanneer de erfgenamen
onderworpen zijn aan verschillende
belastingtarieven. Hoe groter het verschil
tussen de belastingtarieven, hoe interssanter
deze formule.
Een standaardvoorbeeld is dat van de erfl ater
zonder rechtstreekse erfgenaam die een
stichting aanstelt als algemene legataris en
een neef als bijzondere legataris.
Dankzij deze techniek zal het door de neef
ontvangen nettobedrag in principe hoger
liggen dan wat hij zou hebben ontvangen
als hij als enige legataris aangesteld was
geweest.
Wij zijn ook hier van mening dat het opstellen
van een dergelijk testament niet als
fi scaal misbruik kan worden beschouwd,
en dit om twee redenen:
– deze techniek is een bijzondere berekeningswijze
van de successierechten. De
opgelegde last (in ons voorbeeld, aan de
stichting) heeft geen betrekking op de
goederen van de nalatenschap, maar wel
op de betaling van de successierechten;
– de parlementaire werkzaamheden nemen
uitdrukkelijk het voorbeeld over
van de betaling van de successierechten
door de algemene legataris. Bijgevolg zal
de belastingadministratie moeilijk kunnen
beweren dat de doelen van de wet
niet worden nageleefd.
– De rondzendbrief preciseert hier dat er
geen fi scaal misbruik is als de stichting
(in ons voorbeeld) hieruit een substantiële
nettobevoordeling haalt (de toevoeging
van dit criterium, dat bovendien
moeilijk in cijfers weer te geven is, is
echter volledig betwistbaar).
• De gesplitste aankoop (vruchtgebruik
en blote eigendom) van een (over het algemeen
onroerend) goed voorafgegaan
door een schenking van de begenodigde
gelden door de vruchtgebruiker aan de
blote eigenaar om hem toe te laten de
blote eigendom te kopen
Het doel van deze verrichting is om ervoor
te zorgen dat de blote eigenaar bij
het overlijden van de vruchtgebruiker volle
eigenaar wordt zonder successierechten te
moeten betalen.
Het Wetboek der successierechten neemt,
in zijn artikel 9, aan dat de vruchtgebruiker
in feite volle eigenaar is (wat de betaling
van successierechten met zich meebrengt).
Teneinde een dergelijke betaling
te vermijden, is het aan de blote eigenaar
om te bewijzen dat hij bij de aankoop