voeten - Topos

hiervoor veel overhoop gehaald, maar
uiteindelijk past dit netjes in het gestelde
kader. Of dit altijd nuttige kennis
oplevert valt te bezien, maar methoden
als random sampling, procesanalyse, management
games en het werken met prototypen
laten op zijn minst een frisse wind
waaien door de beperkende methoden
die nu gebruikelijk zijn.
Het is daarbij de vraag of de in het boek
gebruikte kleine schaal – de schaal van
stedelijke omgevingen, woonwijk –
eenvoudig op te trekken is naar een
grotere schaal, bijvoorbeeld de
Deltametropool of transportassen? Dit
is een interessant experiment, dat de
moeite waard is eens te ondernemen!
Ook op deze schaal gaat het er ten slotte
om, wat op lokale omgevingen gebeurt.
Hiermee zou de Urban Gallery uit de
beperkende stedebouwkundige kaders
gehaald kunnen worden die het zichzelf
nu stelt. Meer dan de titel vermoedt is
het een Future Gallery, de instrumenten
zijn immers universeel toepasbaar voor
meervoudig ruimtegebruik.
De derde en laatste overweging ligt in de
communicatie. Na de derde fase how to
play? is een kleine groep zeer betrokken
mensen bekend met alle ins and outs van
de ontwikkelde scenario’s. Het idee is dat
deze mensen de scenario’s verder
ontwikkelen en het communiceren naar
de maatschappij. Dat is helder: een
goed plan heeft in een bepaalde groep
50
TOPOS / 01 / 2003
overeenstemming in het probleem en de
oplossing daarvoor nodig. Het is echter
de vraag of een beperkte groep het derde
criterium (momentum) kan genereren
de plannen daadwerkelijk uit te voeren.
Deze vraag gaat verder dan dit boek,
maar is zeer actueel. De komende jaren
zullen moeten uitwijzen of dergelijke
Communities of Practice democratische
planvorming kunnen incorporeren of
vervangen.
Het begrijpen van het boek Urban
Flotsam is niet eenvoudig. Het staat vol
met grafisch sterke beelden/kaarten en
poëtische teksten, al zijn deze niet
altijd consistent. Het boek vormt zo
een juweeltje als manifest. De gebruikte
proto-taal (mix van waarneming en
bedoeling) wordt echter slechts in
beperkte kring begrepen: het jargon is
onbegrijpelijk voor buitenstaanders.
Terug naar de titel van het boek: stirring
kan opstoken of aanzetten betekenen.
Het is duidelijk geworden dat de huidige
onderwijs- en planningspraktijk vaak
onvoldoende voorbereid is om met
veranderingsprocessen om te gaan.
Misschien gaat het er ook niet om het
hele boek te begrijpen, maar zou je er
eerder uit kunnen pikken wat je
aanspreekt. Het boek reikt een basale,
maar heldere methode aan, de uitdaging
ligt nu in het uitwerken en uitvoeren
hiervan!
Landkaartmos
Dirk Sijmons - Uitgeverij 010 -
Rotterdam 2002 -
ISBN 90 6450 494 6 - E 29,50
Manoesjka Snijders
Student Landschapsarchitectuur
Manoesjka@hotmail.com