BROEDER BERNARDUS - TOEN EN

hart en ziel aanwendde voor het welzijn van zijn congregatie, van zijn
medebroeders, van de kleine en grote mensen die aan de zorg van de
jonge gemeenschap werden toevertrouwd en dat in een tijd waarin de
maatschappelijke omstandigheden allesbehalve rooskleurig waren.
Ik loop niet meer dagelijks door de benedengang van De Beyart. En de
keren dat het wel gebeurt, overkomt het me geregeld dat ik zo in
gedachten verzonken ben, dat ik br. Bernardus niet eens opmerk. Maar
als onze blikken elkaar weer kruisen, kijk ik in het vervolg wel met meer
warmte terug.
38