BROEDER BERNARDUS - TOEN EN

aan de heiligen. We voelen ons gedragen door hun solidariteit, hun
sympathie voor ons. Dan zijn we niet alleen voor God.'(Anselm Grün)
Dit is heel duidelijk herkenbaar in het artikel. Johan zegt daar:
Van een generale overste wordt er 'een groot inlevingsvermogen en
tegelijkertijd een duidelijk beleid gevraagd. Er was veel verdriet en ook
de nodige tegenwerking. Ik heb in die jaren en bij die gelegenheden
veel tot broeder Bernardus gebeden - en evenzeer tot onze stichter
Mgr. Rutten. Zij beiden hebben veel initiatieven genomen en hebben
tevens veel teleurstellingen, onmacht en pijn moeten doorstaan. Mij zijn
beide Stichters als voorbeelden en voorsprekers bijzonder dierbaar
geworden.'
De tweede weg is de meditatie. 'De heiligen leren ons hoe we kunnen
leven en hoe we met onze kwetsuren en wonden, ons falen en onze
gebrokenheid kunnen leven, zonder eraan onderdoor te gaan.'
Johan: 'Zijn grote trouw aan de ‘zaak’ waartoe hij zich geroepen wist,
zijn grote en langdurige inzet, zijn kracht om ook tegenwerking en vernedering
te verwerken, zijn trouw aan onze Stichter, zowel in de vele
jaren van hun samenwerking als in de zware jaren van Mgr. Rutten in
Thienen, dat alles sprak me steeds meer aan.'
De derde weg is de pelgrimstocht. 'Veel heiligen worden op bepaalde
plaatsen vereerd. (...) Zo’n plek helpt mij om me vol vertrouwen tot God
te wenden en te hopen op bijstand in mijn noden: ik ben op weg
gegaan. Ik heb afstand genomen van mijn dagelijkse problemen. Op de
vreemde, heilige plaats mag ik hopen dat mijn verscheurde en verwonde
leven heel en genezen wordt.'
Johan spreekt in dit artikel niet uitdrukkelijk over een peigrimstocht,
maar we zien hem op een begeleidende foto met de pelgrimsstok in de
hand op weg naar Compostella; onderweg naar Jacobus zal Johan
ongetwijfeld ook gebeden hebben tot Jacques Hoecken. Johan stelt
belang in heilige plekken; op het eind van zijn stuk zegt hij: 'De viering
van ons jubileum (150-jarig bestaan in 1990) en ook de overbrenging
van de stoffelijke resten van onze Stichter het jaar daarna, waren tijden
van veel werk maar evenzeer van grote genade, ik vermoed voor velen,
en zeker ook voor mij.'
Johan heeft zich veel eerder al sterk gemaakt voor het opnieuw verwerven
van de plaats waar Bernardus en zijn mannenbroeders begon-
68