BROEDER BERNARDUS - TOEN EN

We noemen hier de elfde opvolger van Bernardus: broeder Bruno van
der Made. Hij schreef in 1980 het hierboven genoemde vierde en laatste
deeltje in een reeks katerntjes rond onze medestichter: OVER
BROEDER BERNARDUS. In zijn inleiding zegt Bruno: 'Een ding is
zeker: de nadere kennismaking met broeder Bernardus was voor mij
persoonlijk verrassend, verfrissend en vooral... inspirerend.'
Bruno werd in die tijd steeds meer gegrepen door zijn voorganger.
Op 22 oktober 1980 hield hij op De Beyart een homilie over Bernardus,
waarin hij de broeders opriep Bernardus te volgen: 'Moge het ons in de
komende jaren - als persoon en als kongregatie - gegeven zijn, iets te
ervaren van wat Bernardus mocht ervaren: God is bij ons... God is
liefde, een en al liefde ...'
Het nummer OVER BROEDER BERNARDUS geeft echt een beeld van
onze stichter. Het is ook interessant van opzet: Op de oneven pagina’s
beschrijft Bruno in korte hoofdstukjes belangrijke punten in het leven
van Bernardus; op de even pagina’s plaatst Bruno corresponderende
citaten uit brieven van Bernardus, uit de annalen, enz.
Bruno schreef in 1990 ook ons congregatielied, dat bezingt hoe Rutten
en Hoecken de hoeksteen van onze congregatie zijn.
Vanaf Bruno hebben alle Generale Overstes van de FIC een duidelijke
band met Bernardus.
Ook in de provincies buiten Nederland groeide na 1980 de betekenis
van onze stichters. Al in 1980 was Martinus Tukir Handoko, die in 2006
de veertiende opvolger van Bernardus zou worden, overtuigd van de
zeer grote betekenis van Br. Bernardus Hoecken voor de hele congregatie
en voor elke afzonderlijke broeder. Dit had zijn invloed op de hele
Indonesische provincie.
Bruno werd in 1990 uitgenodigd om in Ghana lezingen te geven rond
onze stichters. Hij schreef daartoe zelfs een apart boekje in het Engels.
Maarten Bouw: 'Ik herinner me nog dat deze voordracht voor allen een
eye-opener was. Hij vertelde over de eerste jaren van de FIC, over de
persoon van beide stichters en over de groei die onze congregatie had
doorgemaakt. Het was indrukwekkend en samenbindend. Zijn optreden
gaf ons in Ghana het gevoel dat we vanuit de ‘roots’ in Maastricht
een hechte gemeenschap van broeders vormden. Wereldwijd vanuit
eenzelfde inspiratie en bron.'
63