BROEDER BERNARDUS - TOEN EN

Broeder Bernardus
Avellinus
Als ik over ons kerkhof loop en de namen lees van al die broeders die ik
gekend heb, vraag ik me af, wat is er van hen over, leven ze nog voort?
Van Multatuli staat een gedenkteken op een brug in Amsterdam, ik
'hoor' zijn stem nog, hij leeft voort.
Zo sta ik op het kerkhof aan de Anjoulaan voor het graf van broeder
Bernardus. In mijn herinnering zie ik afbeeldingen van hem, en ook zijn
stem 'hoor' ik. Die stem ligt vast in publicaties die hij heeft achtergelaten.
Bijzonder boeiend voor mij zijn zijn 'Gedragsregelen voor de oversten',
die feitelijk van toepassing zijn op alle broeders. Het boeit mij om te lezen
wat onze eerste broeder belangrijk voor ons vond. Een voorbeeld...
'Een overste moet zich dus ernstig beijveren, om naar het voorbeeld en
het gebod des Heren, zachtmoedig van harte te zijn, dat is zachtmoedig
of zachtaardig van gemoed te worden'.
'De zachtmoedigheid dergenen die gebieden is een goddelijke suiker,
welke alle bitterheid, die men in de uitoefening der gehoorzaamheid ontmoet
wegneemt…'.
Zijn zachtmoedigheid valt mij op omdat hij ook streng en vasthoudend
kon zijn als het ging om het onderhouden van de H. Regel. 'Twee zaken
beveel ik u bijzonder aan: het gebed en het stipt naleven der H. Regelen.'
Deze aandacht voor stiptheid kan in onze westerse oren wat nadrukkelijk
over komen, voor een beginnende gemeenschap waarin gewoonten en
gebruiken ontstaan en worden vastgelegd, lijkt dat een wijs beleid. Het
doet denken aan andere invloedrijke gezagsdragers die streng waren in
het handhaven van hun principes maar zachtmoedig in de uitvoering.
Deze maanden gedenken wij onze eerste broeder. Honderden zijn hem
gevolgd. In het verleden heeft hij misschien niet altijd de aandacht gekregen
die hij verdiende. Door zijn woorden en zijn navolgenswaardig leven
is hij nu als een levende persoon in ons midden een bron van inspiratie.
Een bijzondere zegen. Voor jong en voor oud...
71