De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

“De zonde van Juda staat geschreven met ijzeren stift, gegrift met diamanten spits
in de tafel van hun hart…” Jer. 17: 1.
Dat is ook precies hetzelfde wat E. G. White zegt: “van dit alles houdt de wet van
God aantekening.” Waar? “In de tafel van hun hart!” Zij houdt aantekening van de
zonde daar waar zij zich bevindt. Op deze wijze wordt de wet voor de zondaar “een
wet der zonde.” Rom. 7: 23.
De wet van God en de dagelijkse dienst van Jezus in het heiligdom
Als Paulus in Romeinen 7 de natuur van de mens beschrijft in het licht van de wet
van God doet hij dat op een heel doortastende manier. In de eerste 4 verzen maakt
hij met een voorbeeld duidelijk dat de wet ons verbindt met de zonde. In vers 5 leert
hij dat de zondige hartstochten door de wet geprikkeld worden. In vers 8 zegt hij,
als er geen wet was zou de zonde “dood” zijn. Dat is negatief gesteld maar betekent
net als in vers 5, dat de wet het leven van de zonde is. Wij zeggen het lichaam
zonder adem is dood, en dan bedoelen wij dat het lichaam met adem levend is. Let
wel, Paulus zegt dus dat de wet het leven van de zonde is. En in vers 13 leert hij dat
“het goede” dat is de wet, hem ten dode geworden is. Dat is een hopeloze toestand.
Maar nu komt Jezus. En Hij rekent ons Zijn werk toe, want Paulus zegt: “Wij zijn
dood voor de wet door het lichaam van Christus.” (Rom. 7: 4) Wij zijn dus dood
voor de wet, d.w.z. de wet houdt op “het leven” en “de prikkel” van de zonde te zijn
voor ons, door iets wat buiten ons ligt en dat is het lichaam van Christus dat stierf
op Golgotha. Een lichaam van zondig vlees dat gedurende 33 jaar de Heiland verzocht
heeft en tenslotte als iets onreins “buiten de poort” in het graf gelegd is. Dat
lichaam is dood, en toen Jezus opstond stond Hij op met een verheerlijkt lichaam.
Nu, zegt Paulus, door dit feit zijn wij dood voor de zonde. Bijgevolg is de wet niet
langer in de bekeerde een prikkel tot zonde of het leven van de zonde. Welnu, wat
betekent dat met betrekking tot het hogepriesterschap van Jezus? E. G. White beschrijft
het in 1895 op de volgende kernachtige wijze:
“Christus als Hogepriester binnen het voorhangsel heeft Golgotha zo onsterfelijk
gemaakt, dat hoewel Hij leeft voor God, Hij de zonde voortdurend afsterft, (dies
to = afsterven) en zo, als iemand zondigt heeft hij een Voorspraak bij de Vader.”
M. S. 50-1900.
Zij noemt de voortdurende bemiddeling dan ook een “voortdurend offer.” Letter.
W, 76; 1898.
Anders gezegd ons afsterven van de zonde is alleen mogelijk doordat Jezus Zijn
pag - 28