De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

1888 EN DE LATE REGEN
HOOFDSTUK 10
De 1888 boodschap zou men feitelijk in haar eigenlijke betekenis “de theologie van
de late regen” moeten noemen. Tot nu toe zijn er tal van getuigenissen aangehaald
die erop wijzen, dat de aanname van de 1888 boodschap geresulteerd zou hebben
in de late regen van de Heilige Geest, en bijgevolg in de komst van de Zoon des
mensen. Dat er een diepgaande studie moest plaatsvinden over de betekenis van de
late regen wordt duidelijk uit een boodschap die E. G. White tot de gemeente liet
komen in 1892.
“Het is van alles overheersend belang voor de christen om de betekenis te begrijpen
van de belofte van de Heilige Geest juist voor de komst van de Here ten tweede
male. Spreek erover, bid ervoor, preek er over….” R. H. 15-11-1892.
Zij zei dit niet zonder reden, want het was toen net als nu. De gedachte was dat de
late regen van de Heilige Geest er is om de laatste bekeerlingen in de Adventgemeente
te brengen, en dan is alles goed. Maar dat is nonsens. D.w.z. de late regen
heeft dat natuurlijk wel als resultaat, dat komt in het kielzog van de late regen, maar
de late regen zelf heeft een ander doel. De late regen is voor de gelovige zelf. De eigenlijke
betekenis van de late regen ligt in het feit dat het iets doet in de gelovige.
A.T. Jones die altijd zeer gevoelig was voor de aanwijzingen in de Geest der Profetie
geeft in 1893 op de Generale Conferentie een serie Bijbelstudies over de betekenis
van de late regen.
1. Het doel van de late regen is niet om de laatste zielen in de gemeente
te brengen!! Wij moeten bij deze gedachte een ogenblik stilstaan, omdat dit een
algemeen gangbare gedachte is, maar de eigenlijke betekenis van de late regen
verduistert. In een preek op de Generale Conferentie van 1903 zegt A. T. Jones het
volgende:
“… er zijn twee plaatsen die betrekking hebben op de beëindiging van de verborgenheid
Gods, dat is het evangelie. De ene plaats is in de wereld zelf, de wereld
waaraan het evangelie gepredikt moet worden; de andere plaats is het leven van de
gelovigen in de waarheid. Met woorden mogen wij preken en proclameren tot aan
het einde der aarde, zodat die fase van het werk beëindigd zou zijn, maar als de manifestatie
van God in het leven van diegenen die prediken ook niet voltooid wordt,
dan kunnen wij dat tienduizend jaar prediken, en het einde zou nooit komen.”
G. C. B. V. 1-4-1903 p. 42.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de laatste uitstorting van Gods Geest niets te
pag - 52