De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

hele leven kunnen zij slechts weinig goeds zien. Hun zonden zijn tevoren in het
oordeel gezonden, en vergeving is opgetekend. Hun zonden zijn weggedragen in
het land der vergetelheid, en zij kunnen ze zich niet in herinnering brengen.” Spiritual
Gifts III p. 135.
Maar het duurde tot 1895 voordat dit uitgewerkt werd tot in bijzonderheden. Het
was George E. Fifield, een trouw volgeling van Jones en Waggoner, die in een serie
artikelen in de Review and Herald van 26-3-1895 t/m 30-7-1895 de 1888 boodschap
vertaalde in het licht van het heiligdom zoals Starbuck de 1888 boodschap
vertaalde in het licht van de wet. In het 14e artikel van de serie (23-7-1895) blz. 468
schreef Fifield het volgende:
“Precies zoals de boeken der aantekening, of het boek der herinnering, bijgehouden
wordt in het heiligdom hierboven, zo wordt hier in de geest van elke zondaar de
aantekening bijgehouden, of de herinnering van zijn zonden. Zelfs berouw kan dit
niet uitdelgen, maar daardoor wordt het in feite ververst, en doet het beter uitkomen.
Zelfs de herinnering aan de een zonde is een boze gedachte of er nù met plezier
of met pijn aan gedacht wordt. Het met plezier herinneren is de zonde opnieuw
begaan. En met pijn eraan denken betekent lijden. Juist dit laatste is onze onvolmaaktheid,
welke dankzij God niet eeuwig zijn zal. In de voltooiing van het werk
van God voor de ziel is er een uitdelging der zonde. Vroegere dingen zullen “niet
meer gedacht worden of in de geest opkomen.” Jes. 65: 17.
De indrukken uit het verleden vervagen als diepere indrukken gemaakt worden en
de geest vervullen. Zo zal de heerlijkheid en de vreugde van de volkomen openbaring
van God in de ziel de herinnering uitdelgen zelfs van het treurige en zondige
verleden. Alleen de lessen van liefde en vertrouwen die hier geleerd zijn zullen
blijven. Ja; hier wordt de volkomen reiniging van de zieletempel geleerd.” R. H.
23-7-1895.
De boeken der aantekening in de menselijke ziel
Dat er in de menselijke ziel boeken zijn waarin de zonde opgetekend staat was
echter geen nieuwe gedachte. Het was een oude gedachte die geboren was in de
Hervorming en onder andere weer teruggevonden wordt in Artikel 37 van de Nederlandse
Geloofsbelijdenis, waar Guido de Brèa het volgende optekende over het
laatste oordeel en de boeken.
“Alsdan zullen de boeken (dat is de concientiën) geopend en de doden geoordeeld
worden, naar hetgeen zij in deze wereld gedaan hebben, hetzij goed, hetzij kwaad.
(Openb. 20: 12; 2 Kor. 5:10).” Conscientie = geweten.
pag - 46