De Boodschap van 1888 - Bazuin te Sion

offer voor de wet stelt, en op die manier, dood voor de wet, kunnen wij de zonde
afsterven. Dit komt prachtig uit in het Griekse woord voor vergiffenis dat in het
Nieuwe Testament gebruikt wordt, het betekent eigenlijk vrijmaken of loslaten. Het
heeft dus meer dan een juridische betekenis omdat de wet ook over de juridische
grenzen heenstrekt.
De wet en de uiteindelijke verzoening
Wij hebben gezien dat de wet aantekening houdt van de zonde en dat door de
vergiffenis een radicale verandering tot stand komt. Maar al is zij radicaal zij is
niet absoluut. Want de gelovige in Christus erkent dat hij een zondaar is. Paulus
beweert dat hij de volmaaktheid nastreeft maar niet bereikt heeft. (Fil. 3: 10-12)
Dat betekent dat hij in zijn leven nog steeds de nawerking bespeurde van de wet
der zonde en des doods. Hij was nog niet volkomen bevrijd van de veroordeling der
wet. Grote Strijd 393. Hoewel deze wet “werkte” in “zijn leden” en hij met “zijn
vlees” “dienstbaar” was aan deze wet, was er ook een andere houding. Met geest
en verstand was hij “dienstbaar aan de wet Gods.” M.a.w. zolang de aantekening
der zonde door de wet in stand gehouden wordt is deze wet nog steeds een wet der
zonde. (Zie Rom. 7: 26)
Tenslotte staat Jezus in het allerheiligste in voor de gelovige. Hij staat voor de wet
in Zijn laatste dienstwerk en pleit op Zijn bloed. Hij zegt in feite: “hier is het leven
van die zondaar.” De realiteit van dit gebeuren wordt door de wet gehonoreerd met
de volgende woorden: “Hij die gestorven is, is rechtens vrij van de zonde.” Rom.
6: 7. En nu in absolute zin. Naar dit moment haakte Paulus, en met vooruitziende
blik en alles vergetend wat achter hem lag riep hij uit: “Dit alles om Hem te kennen
en de kracht Zijner opstanding en de gemeenschap aan Zijn lijden, of ik, aan Zijn
dood gelijkvormig wordende, zou mogen komen tot de opstanding uit de doden.”
Fil. 3: 11.
Dat is wat de Here voor ons weggelegd heeft. Dat grote moment waarop de Heiland
oog in oog staat met de wet, en ten behoeve van mij, van de gelovige zegt: “Hier
is mijn lichaam dat voor hem verbroken is” en dan zegt de wet: “Hij is gestorven?
Dan is hij van nu af vrij.” Op dat ogenblik maakt de wet de zondaar volkomen vrij
van de zonde, en dan verbindt zij – de wet – de zondaar met Christus, in absolute
zin met een band die nooit verbroken zal worden. En zoals eens de wet het leven
van de zonde was, is zij dan het leven der gerechtigheid in de gelovige. Dit grote
feit, dit heerlijke werk noemt de Bijbel de verzegeling. De wet verbindt met Christus,
en de Sabbat is het zegel van dit huwelijk, tot in eeuwigheid.
pag - 29