Kader Primair 7 (2007-2008) - Avs

Jos Berens Thea Meijer
Ronald de Moor
de kerndoelen vooral als een minimum van wat moet.
Veel van wat daar bij komt is richtinggevend en niet
bepalend. “Te snel wordt gereageerd dat we weer iets
moeten. Maar behalve de kerndoelen zie ik heel weinig
dat afgevinkt, gecontroleerd en gesanctioneerd wordt. Je
bent zelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt.”
Kansen
Zowel Berens als De Moor zien dat veel van wat uit het
maatschappelijke verkeer op de school afkomt te combineren
is met de lessen die sowieso al gegeven worden.
Berens: “Prima als iemand van de zedenpolitie een
gastles komt geven en aansluit bij wat er in de schoolomgeving
gebeurt. Daar maken wij graag tijd voor vrij.
Voeding en hygiëne, dat zijn zaken die door je normale
lesprogramma heenlopen. Calorieën berekenen kan net
zo goed onder rekenen vallen als onder voedingsleer.
Hetzelfde geldt voor techniek en wereldverkenning. De
actualiteit kan maken dat je in je dag of weekprogramma
andere keuzes maakt. Binnen mijn team zie ik niet
dat dit weerstand oplevert. En als we zaken laten liggen,
dan hebben we daar argumenten voor. Ik ben benieuwd
of iemand mij dan gaat verplichten iets wel te doen!”
‘Prima als iemand van de
zedenpolitie een gastles komt
geven en aansluit bij wat er in de
schoolomgeving gebeurt.’
Liever dan te spreken over bedreigingen, kijkt De Moor
naar kansen. Bijvoorbeeld als het gaat om dagarrangementen.
“Als we een continurooster zouden invoeren,
dan zouden we bijvoorbeeld wellicht weer kunnen gaan
schoolzwemmen. Voor de ouders betekent dat een vermindering
van hun belasting en wij weten zeker dat
kinderen meer bewegen. Daar zal het onderwijs zeker
niet onder leiden. Neem zo’n Nationale Boomplantdag,
dat is toch mooi! Laat de kinderen maar ervaren dat die
bomen er niet voor niets staan; als ze die zelf neerzetten
zijn ze er misschien ook zuiniger op. Waarschuwen
voor vuurwerk of beeldschermgebruik? Pak de rol die je
moet pakken, het liefst samen met de ouders.”
De gang van zaken rondom de buitenschoolse opvang
zien de onderwijsmanagers alle drie als voorbeeld van
hoe het niet moet. Meijer: “Kinderopvang is niet in
het leven geroepen voor kinderen, maar vooral om een
logistiek probleem van ouders op te lossen. Dat is ook
legitiem, maar niet zoals het nu gegaan is. Het is een
illusie te denken dat wanneer je de regie bij een andere
sector legt, je de problemen hebt opgelost. Scholen zijn
er niet op toegerust en het is voor kinderen niet goed
om hele dagen tot half zeven ’s avonds in één omgeving
te moeten vertoeven.” Evenals De Moor ziet zij hier
toch ook weer de kansen. “Koppel je de opvang aan de
verlengde schooldag, met allerlei andere uitwerkingen
en activiteiten, dan geeft het je wel een kans om voor
elk kind op maat iets goeds te bieden. En ga je uit van
wijken in plaats van individuele scholen, dan zorg er je
meteen voor dat kinderen elkaar ontmoeten, ondanks
dat zij op verschillende scholen zitten.”
Meijer wijst er graag op dat maatschappelijke verantwoordelijkheid
voor scholen geen vrijblijvende zaak is.
“Scholen moeten hun maatschappelijke rol pakken en
zich daarvoor verantwoorden. Je kunt als school of als
bestuur niet zeggen dat je iets niet doet, omdat je toevallig
geen kinderen hebt uit een bepaalde bevolkingsgroep.
Je werkt met gemeenschapsgeld. Wat speelt in jouw dorp
of stad en wat is van belang voor de kinderen?”
Complexer
Is het onderwijsveld ingewikkelder geworden? De
gesprekspartners vinden van wel. Vroeger was de school
de school en dat was het dan. De maatschappij is complexer
geworden. Tegenwoordig ben je partner in een
breed maatschappelijk veld. Partner zijn wil vooral ook
zeggen dat je jouw deel goed doet en niet alles naar je
toetrekt. Je moet kunnen accepteren dat het Riagg een
wachtlijst heeft en dat je even niks kunt doen. En dat jij
van onderwijs bent en niet van iets anders. Trek je structureel
allerlei zaken naar je toe die niet bij jou horen,
dan kan het niet anders dan dat je iets laat liggen waar
je wel van bent. Meijer: “Wij zien dat heel bevlogen
scholen die zich helemaal richten op de problematiek
van kinderen niet automatisch samenvallen met scholen
die de beste resultaten uit kinderen halen. Ergens
bereik je een punt waarop je zegt: dat lossen wij niet op,
daar zijn andere professionals voor. Je moet resultaatgericht
werken en je focussen op je primaire taak. Dat is
een slag die het onderwijs zelf moet maken.” <
Kader Primair April 2008 13