Hoofdstuk 1 - Hitte.nu

54 Zes graden
horn, en bijna zo hoog als de top van de Mont Blanc, de
hoogste berg van West-Europa. En terwijl de klimmers op de
Matterhorn die 15e juli met geluk veilig beneden kwamen,
waren er die snikhete zomer minstens vijftig andere klimmers
minder fortuinlijk; de meesten kwamen door vallend
gesteente om het leven.
Häberli, een expert met wereldfaam op het gebied van
permafrost, schreef met een aantal anderen vervolgens een
wetenschappelijk artikel over de gevolgen voor de Alpen
van de hete zomer van 2003. Met zijn collega’s rekende hij
uit dat de dooi, die tijdens die hittegolf was opgetreden, alles
overtrof wat de bergen in de recente geschiedenis ooit
meegemaakt hadden, en dat daarom de meeste steenlawines
plaatvonden in de heetste maanden, namelijk in juni, juli en
augustus. Ze constateerden tevens dat de dooi van 2003 tot
een halve meter verder in het gesteente was doorgedrongen
dan enige dooiperiode in de afgelopen twintig jaar.
Verrassend genoeg deden de ergste steenlawines zich niet
voor op zonnige hellingen waar de directe hitte het grootst
was, maar op noordhellingen in de schaduw, waar de hoge
luchttemperatuur de berg binnendrong. De studie concludeert
veelzeggend dat het bij een verdere wereldwijde opwarming
van één graad onvermijdelijk is dat de permafrost
in de Alpen nog meer achteruitgaat. “Wijd verspreide steenlawines
en geotechnische belastingen van de menselijke infrastructuur
zijn waarschijnlijk terugkerende consequenties
van opwarmende permafrost in rotswanden, die wordt veroorzaakt
door voorspelde klimatologische veranderingen,”
zo waarschuwen Häberli en zijn collega’s. “De extreme zomer
van 2003 en het effect daarvan op de permafrost in de
bergen zijn te beschouwen als een eerste manifestatie van
deze voorspellingen”.
Wanneer berghellingen ontdooien en achteruitgaan, lopen
hele steden en dorpen in de Alpen en andere bergstreken
het risico om vernietigd te worden. Sommige steden, zoals
Pontresina in het oosten van Zwitserland, zijn al begonnen