JBC 12.pdf - De Koninklijke Hollandsche Maatschappij der ...

Paul Huijts
directeur-generaal Volksgezondheid, ministerie van VWS*
Kwetsbare mensen in veilige handen
“Ik ben de lucht die ik adem niet waard.” De laatste zin van een
gedicht van Arthur op de website www.kindermishandeling.nl
bezorgt je koude rillingen. Er wonen in Nederland te veel
Arthurs. Kinderen die verwaarloosd worden. Kinderen die iedere
ochtend zelf maar voor hun ontbijt moeten zorgen. Kinderen die
willen vertellen hoe het op school ging, maar thuis op volkomen
onverschilligheid stuiten. Kinderen die iedere avond alleen de
trap opgaan en niet weten hoe het is om even lekker te worden
ingestopt. De plek waar zij wonen, hoort veilig en warm te zijn,
maar die plek is koud en kil.
Kindermishandeling gaat niet alleen over kinderen die geslagen worden, maar ook over
kinderen die zich totaal niet geliefd weten, of die verwaarloosd worden. Je kunt er lang
over praten welke vorm van mishandeling het ergst is. Maar als je in je jeugd niet het
gevoel krijgt dat je iets waard bent, is dat verschrikkelijk voor je zelfbeeld en kun je voor
de rest van je leven beschadigd raken. De aantallen zijn schrikbarend groot. Geschat
wordt dat in ons land meer dan 70.000 kinderen emotioneel of fysiek verwaarloosd
worden. Dat is 60 procent van alle mishandelde kinderen. Zij krijgen niet de zorg en
verzorging die zij nodig hebben. Die andere 40 procent betreft bijna 50.000 kinderen
die fysiek of seksueel worden mishandeld; zij leven in angst en eenzaamheid, hebben
veel verdriet, schamen zich vaak.
Paradox
Het gaat tezamen om jaarlijks 120.000 kinderen, die meemaken dat hun omgeving
helemaal niet veilig is. Dat maakt het thema zeer actueel. Kindermishandeling is van
alle tijden, maar gelukkig zijn we in de situatie beland, dat wij kindermishandeling in
ieder geval benoemen, bespreken en er ook meer zicht op hebben. In die zin suggereren
de cijfers (je zou dit de paradox van de transparantie kunnen noemen), dat het opeens
allemaal veel erger lijkt te worden. Maar mogelijk nemen we het nu pas voor het eerst
echt waar, wat ons de kans geeft om er iets mee te doen.
In deze Jan Brouwer Conferentie staan kwetsbare generaties centraal. Hoe gaan we met z’n
allen voorkomen dat onze jongste - maar ook onze oudste - generatie wordt mishandeld?
Het is een onderwerp dat staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten zeer bezig
houdt. Zij zou hier vandaag deze lezing houden, maar zij voert nu een debat in de Tweede
Kamer en kan tot haar spijt niet aanwezig zijn. Ze vroeg mij, als Directeur Generaal
Volksgezondheid en verantwoordelijk voor jeugdbeleid, haar te vervangen. Namens
de staatssecretaris zal ik hier een toelichting geven op het beleid van het ministerie
van VWS.
12