als PDF downloaden - Emis - Vito

Hoofdstuk 5
______________________________________________________________________
b. Luchthuishouding
Alvorens een naverbrander of terugwininstallatie aan te schaffen moet de
luchthuishouding worden geoptimaliseerd. Door gedeeltelijke recirculatie kunnen de
debieten worden verlaagd en de oplosmiddelconcentraties worden verhoogd. Hiermee
worden de benodigde naverbrandingscapaciteit en brandstoftoevoer kleiner. Om
veiligheidsredenen moet het verlagen van de luchtdebieten meestal zodanig beperkt
blijven dat zelfs onder extreme omstandigheden nergens de concentratie boven de 25 %
LEL (Lower Explosion Limit) uitkomt. Verlagingen van de luchtdebieten met 50 % zijn
geen uitzondering.
Na optimalisatie van de luchthuishouding moet een duurmeting van enkele maanden
worden uitgevoerd om de nageschakelde installatie, passend bij de praktijkgegevens, te
kunnen ontwerpen. Er blijken vaak grote verschillen te bestaan, tussen de theoretisch
berekende luchtstromen en oplosmiddelbeladingen en dewelke in de praktijk worden
gemeten.
c. “Peakshaving”
Ook al is de luchthuishouding geoptimaliseerd, dan varieert bij flexo- en diepdruk het
droogluchtdebiet nog altijd enorm. Persen staan meestal circa 50 % van de tijd stil voor
het inrichten, niet alle persen werken in evenveel ploegen, lang niet altijd wordt het
maximaal mogelijk aantal kleuren gedrukt en bijna nooit worden op alle drukwerken
volvlakken gedrukt. Toch is de droogcapaciteit, om veiligheidsredenen, wél op
dergelijke extreme omstandigheden uitgelegd. Het maximale droogluchtdebiet wordt
dus bijna nooit gebruikt. Het is dan ook niet zinvol om de capaciteit van de
nageschakelde installatie precies gelijk te maken aan het maximale droogluchtdebiet.
Bij een naverbrandingscapaciteit, die kleiner is dan het maximale droogluchtdebiet, zal
echter af en toe het droogluchtdebiet te groot zijn. Er worden dan dus oplosmiddelen
uitgestoten. Accepteert men zo een uitstoot van enkele procenten van het
oplosmiddelgebruik, dan kan de naverbrander tientallen procenten kleiner worden
gedimensioneerd. Het zo ‘te klein’ dimensioneren van de naverbrander heet
“peakshaving”.
“Peakshaving” is, onder voorwaarden, officieel toegestaan in Nederland en volgens de
VOS-richtlijn. In beide gevallen moet het recht op peakshaven ‘verdiend’ worden door
een even grote uitstoot aan diffuse emissies te besparen. In Frankrijk is “peakshaving”
officieel niet toegestaan, maar gebeurt dit wel in de praktijk, zonder dat er tegen wordt
opgetreden. In Duitsland is het verboden maar de praktijksituatie is onbekend. In
Engeland moet er nog praktijk ervaring worden opgedaan.
d. Aanbeveling voor kleine bedrijven
Voor kleine bedrijven is een naverbrander buitensporig duur. Er is in dit verband geen
absolute grens tussen ‘klein’ en ‘groot’. De Nederlandse grens van circa 150 ton
oplosmiddelen per jaar lijkt redelijk. Als men alleen met oplosmiddelhoudende inkten
drukt, kent zo’n bedrijf circa 50 tot 75 medewerkers. Toepassing van een nageschakelde
techniek is in kleinere bedrijven dan deze niet de aangewezen weg om in deze bedrijven
de oplosmiddelemissies te beperken.
120