Hbl WkkKBLAD

De maaier scherpt
zijn zeis.
noo
- .c**^*
&$*£■**
De volle wagens wolden zoo < spoedig
mogelijk...
Steeds hooger is het gras in
hethooiland gegroeid,alsof
het de koesterende zon wilde
bereiken. Eindelijk was het één
golvende zee van grashalmen
geworden, waar in weligen overvloed, bloemen in alle denkbare kleuren bloeiden.
Ze groeiden er in een waar paradijs, waar menschen noch dieren hen kwamen
storen, evenmin als de vogels, die er hun nesten bouwden en den ganschen langen
lieven dag hun lied deden weerklinken.
Maar toen vond de boer, dat het lang genoeg had geduurd. Zijn hooiland was er
niet, om bloemen en vogels een ongestoord verblijf te verschaffen, doch om in de
donkere wintermaanden, wanneer de natuur minder kwistig is met haar gaven, zijn
vee tot voeder te dienen. En daarom trok hij heel vroeg op een stralenden zomer-
morgen, toen de dau*/ nog in het gras parelde, met alle beschikbare krachten van
de boerderij naar het hooiland. Met lange halen van de scherpe zeis werd het
wuivende gras neergelegd en naarmate de zon aan den hemel steeg, kwamen er
meer rijen gras op het geelgroene stoppelveld te liggen.
Het is zwaar werk voor de maaiers, die zich alleen maar gedurende het heetste
gedeelte van den dag eenige rust gunnen. Van's morgens vroeg tot's avonds laat
wordt er gearbeid, en voor den boer zijn het dagen van groote spanning. Zou het
weer goed blijven, terwijl het hooi ligt te drogen? Of zou een regenbui zijn oogst
komen bederven? Hij heeft 't niet in de hand, hij kan slechts afwachten, en wanneer
het hooi gereed is om binnengehaald te worden, kan hij niets anders doen dan
het werk zoo vlug mogelijk laten geschieden, opdat niet nog op het laatste
oogenblik een regenbui hem parten komt spelen...
- 11 -