uit traditie Vernieuwing - Mercon

ief,” zeiden Lubbers en De Groot. “Jullie moeten vervolgens
uitmaken wie een aanbieding krijgt voor de nieuwe
De Vries Robbé en wie voor de Montage BV. De selectie
is aan jullie.”
Zijn daar nog bijzondere voorwaarden aan verbonden,
luidde de volgende vraag.
“Den Haag en de vakbonden willen dat een keus uit de
doorsnee-Nederhorst-populatie wordt gemaakt. Daar heb
je goeden en slechten tussen. Wij hebben er als aandeelhouders
belang bij dat alleen goeden worden geselecteerd.
We zullen ons inspannen om jullie een maximale
bemanning mee te geven, die jullie zelf als goed kwalificeren.
Als de vakbonden vinden dat iemand vanwege de
doorsnee-eis ten onrechte buiten de deur wordt gehouden,
zullen wij erin springen. Wij zullen jullie wat dat
betreft uit de wind houden.”
Hoe wordt de arbeidsreserve ingericht, werd vervolgens
gevraagd.
“Die valt buiten De Vries Robbé en buiten verantwoordelijkheid
van Hollandia en De Groot. Als het voor
het werk nodig is kan daaruit worden geput. We zullen
wel deelnemen in het bestuur, maar meer niet.”
En hoe zit het met de machines en het materieel?
“Alle machines en de kantoorinventaris in de gebouwen
aan de Linge zijn het eigendom van De Groot en Hollandia.
Jullie kunnen kiezen wat jullie hieruit willen
gebruiken.”
Ten slotte werd meegedeeld dat Den Ouden bedenktijd
kreeg tot het eind van de volgende week. Van Buyzert
werd op woensdag al een antwoord verwacht. “Want de
commercie moet nu doorgaan.” “Als jullie ja zeggen, zal
het hele dossier voor jullie ter inzage liggen,” besloot
Lubbers.
Buyzert en Den Ouden vroegen zich vervolgens af,
welke kansen de nieuwe onderneming van de aandeelhouders
zou krijgen. Staken Hollandia en De Groot hun
geld in Gorinchem uit defensieve overwegingen met de
bijbedoeling de nieuwe bedrijven uiteindelijk toch nog
een langzame dood te laten sterven? Per slot van rekening
was Nederhorst Staal altijd een geduchte concurrent
geweest van beide bedrijven. Waren ze zo’n concurrent in
de inzakkende markt van dat moment niet liever kwijt
dan rijk? Of zouden ze een reële kans krijgen? Wat was de
speelruimte?
48
De directiekeuze:
‘het gesprek aan de
lunchtafel was cruciaal’
Toen Hollandia en De Groot in 1976
plannen maakten voor de oprichting
van een nieuw staalbedrijf in
Gorinchem, hadden Rob Lubbers en
Jaap de Groot twee mogelijke nieuwe
directeuren voor wat later Mercon ging
heten op het oog: Jaap den Ouden en ir.
Tom Kocken.
Beide mannen waren in 1969 bij De
Vries Robbé in dienst gekomen. Den
Ouden zou de montage ingaan, Kocken
de engineering. Ze leerden elkaar in die
periode binnen en buiten het werk goed
kennen. Beiden behoorden onder andere
tot de groep van ‘De Verontrusten’. “Ik
was praktisch ingesteld, hij was goed in
de theorie,” aldus Den Ouden die overigens
pas in 2001 bij de voorbereiding
van dit jubileumboek hoorde dat ze
indertijd alletwee ‘in de race’ waren
geweest voor Mercon.
Maar terwijl Den Ouden bij
Nederhorst Staal was blijven zitten,
had Kocken het faillissement niet afgewacht.
Hij was eerst adjunct-directeur
bij Penn & Bauduin geworden en
nadat dit bedrijf door De Groot was
overgenomen, werd hij directeur van
Nelcon Kraanbouw in Rotterdam, dat
door De Groot werd gekocht.
Rob Lubbers achteraf over de directiekeuze:
“Nederhorst Staal had in die tijd
drie of vier directieleden. Dat waren
intelligente mensen met een behoorlijk
hoog niveau, prima managers en goed
op de hoogte van de techniek. Maar we
hadden onze twijfels of het ook ondernemers
waren. In het voorjaar van
1976 had ik Den Ouden een keer meegemaakt
tijdens een branchelunch bij
restaurant Engels in het
Groothandelsgebouw in Rotterdam. Hij
vertelde daar toen heel enthousiast aan