EEN LEVEN - Jozef Schellekens

En net dan, zoals dat nog al eens voorvalt in het leven, gebeuren er toevallige ontmoetingen die een
lotsbestemming van iemand éénduidig kunnen bepalen.
Jules Taeymans, toenmalig Provinciaal Architect te Turnhout, tevens directeur aan de tekenacademie, had
talent geroken in de jonge Jozef Schellekens die net met de hoogste onderscheiding aan zijn instituut was
afgestudeerd. Hij bood mijn vader een betrekking aan als technisch tekenaar op zijn bureau, wat het begin
werd van een hechte samenwerking en interactie tussen beiden.
Jules was een rustige man en zijn gezelschap werd overal op prijs gesteld [3]. Zijn interesses gingen uit naar
het Kempens landschap, de plaatselijke geschiedenis, archeologie, techniek en vooral de kunst. Hij was een man
van daden en kwam uit voor zijn mening, wat hem in die tijd niet altijd in dank werd afgenomen. Hij had een
hoog plichtsbesef en was heel stipt in het vervullen van zijn christelijke en burgerlijke plichten. Hij kan worden
getypeerd als een deftige, rechtschapen en werkzame man, uitwendig weliswaar wat stroef, maar met een hart
van goud.
Jules Taeymans heeft uiteindelijk een cruciale invloed op mijn vader gehad. De zogenaamde toevalligheid van
hun ontmoeting heeft een richting gegeven aan het leven van mijn vader waarvoor hij hem steeds dankbaar
is gebleven. Hij verwees trouwens steeds met enorm veel respect en warmte naar zijn mentor want Jules
Taeymans zal, benevens een grote invloed op het werk van mijn vader, ook een bijzondere invloed op zijn
karakter hebben.
Professioneel liet Jules zich leiden door zijn scheppend talent en zijn liefde voor de Kempen. “Er is niets nieuws
onder de zon” placht hij te zeggen. Hij keek naar de ontwerpen van zijn voorgangers en paste die naar de
moderne noden aan. De gebouwen van een provinciale architect moesten bovendien het prestige en de macht
van de opdrachtgever benadrukken. De meeste ontwerpen van Taeymans vertrokken vanuit een hernieuwde
belangstelling voor het glorierijke verleden. Hij greep meermaals terug naar oudere stijlen. Zijn loopbaan
was één verheerlijking van de Vlaamse hergeboortestijl. Daarnaast ontwierp hij kerken in neo-romaanse of
in neo-gotische stijl maar Jules durfde zich voor het bouwen van scholen ook wel eens wagen aan populaire,
eigentijdse trends in de architectuur zoals Nieuwe Zakelijkheid, Art Nouveau of Jugendstil.
Op het bureau van Taeymans ontpopt mijn vader zich als een enthousiaste, talentvolle en nieuwsgierige
medewerker. Naast een sterke professionele waardering, groeit er tussen beiden een wederzijdse sympathie.
Het echtpaar Taeymans is immers kinderloos en Jules aanziet mijn vader als “de zoon die hij steeds graag had
gewild maar nooit zou krijgen”. Hij moedigt hem aan om zijn talent verder uit te diepen en laat hem toe om,
tijdens de namiddagen, lessen architectuur te volgen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, te
Antwerpen.
pagina 8 van 48