EEN LEVEN - Jozef Schellekens

uitgezet, zonder enige vorm van discussie te respecteren. En de lokale klerus keek toe en zag dat het goed
was. Vader hield zich meestal op de vlakte als het over godsdienst ging maar je voelde dat hij worstelde met
het gebrek aan vraagstelling binnen de Kerk. Ik herinner me nog een typische uitspraak van hem: “Waarom
beweren we dat de negers heidenen zijn? Omdat ze dansen tijdens hun rituelen ? Als ik de pastoor met zijn
wijwater en wierook rond het altaar zie gaan, merk ik eigenlijk weinig verschil.” Het belang van die zin ligt
voor mij niet zozeer in zijn inhoud dan wel in het feit dat beoordelen en veroordelen niet in een godsdienst
thuishoorden en vaders vergelijking bewees zijn stelling: dat men zelfs binnen een bepaalde geloofsovertuiging
kritisch moet kunnen blijven.
Het zijn die kleine zinnetjes die hij zo accuraat en fijntjes wist te formuleren en die nog jaren bleven nazinderen
door hun beklijvende impact dat ze op het kind, dat ik toen was, maakten.
Zijn plotse dood op 54-jarige leeftijd bracht een plotse leegte in ons gezin. Het huiselijk evenwicht werd
dramatisch verstoord. Er ontbrak niet alleen een aanwezigheid maar met dat lichaam leek ook de ziel, de
geest en de creativiteit die ons steeds omringde, te zijn verdwenen. Ik bleef achter met het beeld van een
ietwat authoritaire, afstandelijke en introverte vader, weliswaar erudiet en zichtbaar creatief maar waarvan
ik de echte persoon niet scheen te kunnen vatten. Zijn morele nalatenschap enerzijds zat gecondenseerd in
een aantal aforismen, zinnen die als bakens voor mijn verdere leven uitstonden. Zijn emotionele nalatenschap
anderzijds zat vervat in die honderden schilderijen en tekeningen waarnaar ik me telkens aangezogen voelde
en dit bleef voelen omwille van hun enorme uitstraling van tederheid, warmte en emotie, zodat ik me steeds
weer afvroeg wie die man uiteindelijk was en wat hem gedreven had tot zulk een enorme creativiteit?
Nu, bijna vijftig jaar na zijn overlijden, ben ik op een punt van afronding gekomen. Gedurende vele jaren
heb ik de verschillende facetten, scharniermomenten en creaties van zijn leven kunnen bestuderen en me eigen
maken. Door de grote verscheidenheid van die creaties was dit uiteraard geen eenvoudige taak. Het heeft wel
een verhelderend beeld opgeleverd van de man die mijn vader was. Hij was een markante man die zijn tijd ver
vooruit was en die, in grootsteden zoals Brussel, New York of Parijs wellicht een grotere naambekendheid had
kunnen verkrijgen maar die, door allerlei omstandigheden, waaronder zijn hechte verknochtheid aan Turnhout,
nooit de erkenning heeft verkregen die hij verdiende.
Het is merkwaardig dat ik heden zijn levenswandel nog steeds als zeer actueel ervaar. Voortgaande op zijn
afkomst en het sociaal-historisch kader waarin hij opgroeide was hij geenszins bevoorrecht. In zijn tijd kon men
nauwelijks terugvallen op de rits van ondersteunende organisaties of subsidies die men heden kent. Op zijn
heel eigen manier heeft hij zich een weg weten te banen en is hij er uiteindelijk in geslaagd om, door zijn talent,
ook aan zijn gedachten een tijdloze vorm en inhoud te geven.
pagina 3 van 48