EEN LEVEN - Jozef Schellekens

10. DE CATHARSIS (1950 -1963)
Ik denk persoonlijk dat er bij mijn vader een sterke interactie tussen het schilderen enerzijds en de architectuur
anderzijds moet hebben plaatsgevonden. Niet dat dit voor hem een vreemde invalshoek moet geweest zijn
aangezien hij steeds de synergie tussen deze beide kunstgenres gepredikt heeft. Je kan zijn architectuur maar
goed begrijpen als je ook zijn schilderwerken uit die periode kent. Maar het omgekeerde is evengoed van
toepassing.
Zijn zoektocht naar een eigen signatuur gaat in het schilderen uiteraard iets sneller want, staat een bepaald
werk niet aan, dan kan het snel overschilderd worden wat met een gebouw niet zo maar kan gebeuren.
Bovendien worden gebouwen gemaakt in opdracht van iemand en bij het schilderen diende hij aan niemand
rekenschap te geven.
De vrijheid en ruimte die hij krijgt in het schilderen laten hem toe om voluit met lijnen, figuren, composities en
kleuren te experimenteren. Wat zijn eerste professionele keuze was als jonge man, kan hij nu ten volle uitleven.
Hij hoeft het zelfs niet om den brode te doen en bang afwachten of iemand zijn werken ooit zal kopen of
überhaupt mooi zal vinden.
Hij schildert enkel uit passie. Nu hij zijn
eerste professionele keuze eindelijk in zijn
volle eigenheid en ritme kan ontplooien,
brengt dit bij hem een zekere loutering en
rust teweeg.
Geleidelijk zie je de stijl van zijn schilderwerken
evolueren naar een streng abstract
constructivisme; eenvoudige structuren maar
met een levendige veelzijdigheid aan kleuren.
Hij laat zich inspireren door het werk van Piet
Mondriaan maar geeft aan de strakke lijnen
een eigen architecturale dimensie en komt zo
tot een aantal werken rond het thema “De
Stad”. Er is in deze periode ook een invloed
van Juan Miro te merken.
Thema “De Stad” Oliverf op Doek.
Het is moeilijk om aan de schilderwerken van mijn vader een bepaalde strekking of een isme toe te kennen.
Zijn gedachten en gevoelens krijgen van hem een vormgeving die uitermate persoonlijk is.
In zijn schilderwerken staat de vrouw nu volop centraal. En hoewel hij op meesterlijke wijze de anatomie van
het gelaat beheerst, zijn alle figuren gezichtsloos weergegeven en worden ze meestal in ijle ruimtes geplaatst.
De opbouw, de poses en de kleurenkeuze zorgen er echter voor dat deze werken een intense warmte en rust
uitstralen.
Deze jaren zijn voor mijn vader enorm productief en hij maakt honderde schilderijen en tekeningen. Hij zat
niet stil. Elk ogenblik wordt gebruikt om aan zijn gedachten vorm te geven. Was hij zich bewust van een
pagina 25 van 48