EEN LEVEN - Jozef Schellekens

13. OVERZICHT VAN ZIJN OEUVRE ALS ARCHITECT
Een overzicht van het oeuvre van mijn vader wordt bijzonder goed weergegeven in de thesis van Francesca
VANSCHOONBEEK, “Een Architectuurhistorisch Onderzoek naar de Figuur van Jozef Schellekens (1909-1963)”,
Bachelorpaper Kunstwetenschappen en Archeologie, Vrije Universiteit Brussel, dat zij in Mei 2012 indiende
[13]. Aangezien hoofdstuk 3 van deze thesis een goede samenvatting geeft van de vele gebouwen die door
mijn vader over de jaren werden gerealiseerd heb ik hiervan een verkorte versie weergegeven.
Schoolgebouwen
Vanaf het moment dat Jozef Schellekens als
provinciale bouwmeester benoemd werd
heeft hij schoolgebouwen ontworpen. De
schoolgebouwen die hij ontwierp als beginnend
provinciaal architect, op het einde van de jaren
1930, lagen stilistisch in dezelfde lijn als zijn
eigen woning op de Steenweg op Mol. Voor
deze provinciale opdrachten hanteerde hij
weliswaar een meer sobere vorm van het baksteenmodernisme.
Meestal ging het over een
uitbreiding met twee of drie klassen. Een
volledig nieuw project was bijvoorbeeld de
school te Hulshout .
Telkens weerkerende elementen waren het
bakstenen parement en de grote enkelvoudige
ramen, rechthoekig onderverdeeld met staal.
Elk raam kwam overeen met één klas. Wat
de bedaking betreft zien we voorbeelden
Schoolgebouw van Hulshout.
met een schilddak, zoals te Vosselaar of
te Grobbendonk. De meerderheid toonde echter een platte bedaking, zoals de uitbreiding voor de school
van Wechelderzande of Oud-Turnhout. Een buitenbeentje is de school te Oevel, die opvalt door het witte
pleisterwerk en kenmerken toont van de pakketbootstijl.
In de jaren 1940 stapte Schellekens over op een nieuwe vormentaal voor zijn schoolgebouwen. Hij wou meer
streekgebonden bouwen en ging op zoek naar vernieuwing aan de hand van heemkundige elementen. Een
opvallende wijziging is het consistente gebruik van schuine bedaking. Schellekens schreef in “Bouwkunst en
Wederopbouw” over het kapdak, dat esthetisch een belangrijke rol speelde in het dorpssilhouet. Bovendien
knoopte deze vorm aan met de traditie van hoevebouw in de Kempen. Ook de praktische kant lichtte
Schellekens toe:
“[…] de isoleerende werking van het kapdak is bijzonder groot, het houdt de hitte in den
zomer en de koude in den winter tegen; het schuine dak vraagt weinig en gemakkelijk onderhoud,
een overstekende kroonlijst zal niet alleen aan de vormgeving een mooi accent geven, maar tevens de
muren droog houden.”
pagina 30 van 48