Magistrale Verhalen - Openbaar Ministerie

‘Hier, wachtmeester! Hier!’
Hij was vlakbij nu, de stem. Officier Van Oirschot stopte, voelde
met zijn wijsvinger en duim aan de kloppende aderen in zijn hals.
Hoeveel was zijn hartslag, honderdtachtig, tweehonderd?
De wachtmeester stak de olielamp aan die hij had meegenomen.
In de gelige gloed van de vlam zag Van Oirschot de jonge marechaussee
staan, het pistool gericht op een groep van een stuk of
dertig mannen, jongens eigenlijk nog. Ze keken beteuterd naar de
grond en hielden hun armen beschermend om de plunjezakken en
balen die ze bij zich hadden.
Ruw greep de wachtmeester een van de jongens beet, trok de zak
uit zijn handen, gespte de riem los en deed een graai. ‘Precies wat
ik dacht,’ gromde hij. ‘Kwatta!’
Zo’n helse nacht voor een vracht suffe repen, dacht Van Oirschot,
maar hij hield wijselijk zijn mond.
‘Hoe dacht u deze lieden aan het bureau te krijgen?’ informeerde
hij.
‘Dertig man houden we nooit bij elkaar,’ peinsde de wachtmeester.
‘Te onoverzichtelijk. Opsplitsen lijkt me het beste. We nemen
elk een groepje van een man of zeven.’ Hij voegde de daad bij het
woord en begon te tellen. ‘Jullie daar gaan met mij mee. Jullie’ –
hij gebaarde dat ze apart moesten gaan staan – ‘met marechaussee
Klaassens, jullie met mijnheer Dirckx en jullie met officier Van
Oirschot!’
Van Oirschot monsterde zijn groepje. Loonarbeiders, dacht hij,
geronseld voor een paar centen. Hij schatte de oudste op drie-, vierentwintig.
De brutaalsten durfden hem aan te kijken.
‘In een rechte lijn naar dat licht daar!’ sommeerde de wachtmeester.
Van Oirschot beet zich op de lip. Ten parkette zou hij een politieman
die zo’n toon tegen hem aansloeg ongezouten de waarheid
hebben gezegd, maar hier, in het veld, wist hij zich te beheersen.
Ineens realiseerde hij zich hoe onzeker hij zich voelde. Hoe
moest hij die zeven jonge smokkelaars, allemaal jeugdig van leden,
ooit over de pikdonkere heide naar het dorp krijgen? De anderen
vertrokken, zwarte schimmen in de nacht, het olielampje van de
geOrganiseerDe MisDaaD 1916
111