Magistrale Verhalen - Openbaar Ministerie

‘Die bak is toch van Koos?’ vroeg hij, naar de Corvette wijzend.
‘Maat van je?’
Op dat moment kwam een kleine, kauwgum kauwende blondine
de gang in sloffen, die met een onverschillig gebaar de sleutels aan
Kengster gaf.
Kengster liep naar overkant van de straat, waar een imposante
Porsche Carrera stond geparkeerd. Zou die van...? En jawel hoor.
Een paar tellen later zwierde het portier van de Duitse krachtpatser
open. Kengster verdween in de auto en kwam er weer uit met mijn
jack in zijn hand.
‘Hiero!’
Ik wilde het jack aanpakken, maar Kengster trok het snel weer
terug.
‘Haha vriend, niets voor niets, hè? Nee, geintje man. Je moet alleen
iets voor me doen. Kom effe binnen.’
Ik vond deze hele situatie inmiddels toch wel erg boeiend worden
en besloot mee te werken.
De woonkamer had veel weg van een te dure interieurzaak. Werkelijk
alle topmerken uit de designwereld leken aanwezig. Op een
gigantische bank zat Pitty, de nog steeds hevig kauwgum kauwende
blondine. Haar forse hangborsten drukten zwaar in haar glitterhempje
en aan haar perfect gestylde kapsel te zien kwam ze, net
als Kengster, wekelijks bij de kapper. Even overwoog ik een beleefdheidsgesprek,
maar omdat ze haar blik strak op het gigantische
plasmascherm aan de muur gericht hield, besloot ik stilzwijgend
te wachten. Even later kwam Kengster terug met in zijn hand een
zwart koffertje.
‘Je mot effe iets meenemen voor Koos. Scheelt me weer een rit.
Met de groeten van Jas, zeg maar.’
Ik pakte de koffer aan. Hij voelde noch zwaar, noch licht. ‘Is goed
man,’ zei ik voor ik er erg in had.
Onderweg dacht ik na over wat te doen. Ik kon natuurlijk bij de
politie de koffer open laten maken. Aan de andere kant, de kans dat
OntneMen 2010
145