Magistrale Verhalen - Openbaar Ministerie

144
zou wel een beetje oppassen met Jas. Het is nogal een geinponem.’
Ik ben als officier van justitie wel gewend aan grappenmakers,
wilde ik zeggen.
Ik liep de hoek om en zag inderdaad een rode auto staan. Ik schat
anderhalf keer de lengte van mijn Saab. Nou kwam ik al heel lang
bij Koos, maar over onze auto’s hadden we het nog nooit gehad. Eigenlijk
wisten we helemaal niets van elkaar, behalve dat we beiden
Mokumers waren.
Maar goed, ik stond hier voor een heuse Chevrolet Corvette. Zou
deze werkelijk...? Ik drukte op de afstandsbediening en inderdaad,
een korte flits van de knipperlichten bevestigde het eigendom van
Koos. Ik trok het zware portier open, stapte in, rook de nieuwe autolucht
en bestudeerde vluchtig het dashboard. De sleutel gleed in
het contact, ik draaide ‘m om en een seconde later hoorde ik het
zware gerochel van de twaalf cilinders. Een harde ‘yiehaa!!’ kon
ik niet onderdrukken. Behoedzaam drukte ik de pook in de drivestand
en reed uiterst voorzichtig de straat uit. Ik moet zeggen, een
bijzondere ervaring om te rijden in zo’n masculiene bak. Aan bekijks
geen gebrek. En eerlijk is eerlijk, je testosteron gaat er harder
van stromen. Je voelt je mannelijker, stoerder, verhevener zelfs. Ik
was inmiddels aangekomen op IJburg en stopte voor een fraaie vrijstaande
villa, nummer 116. Ik belde aan en even later verscheen in
de deuropening een man die je hier niet zou verwachten. Tenger
postuur, brutale ogen, perfect geföhnd haar, joggingbroek, spierballenshirt
en een gouden ketting om zijn nek.
‘Bent u de heer Kengster?’
‘Hoesoo?’
‘Ik ben bang dat onze jassen zijn verwisseld. Kijk, ik heb hier...’
Kengster griste het jack uit mijn handen.
‘Da’s de meine...’
‘Inderdaad, dat is wat ik...’
‘O... nou dan ligt de jouwe nog in mijn auto. Pitty!!!! Me sleutels!’
schreeuwde hij over zijn schouder.
Magistrale Verhalen