Op het leven - Disk

4- ’08
OP HET LEVEN
OndersteBoven
Duurzaamheid is een deugd
In de kerkelijke verkondiging van de katholieke
sociale leer vraag ik vaak aandacht voor
van het beginsel van de soberheid. Ik plaats
het naast dat van de solidariteit en van de
subsidiariteit, beginselen waarmee naar katholieke
traditie het welzijn van de enkeling en
het welzijn wereldwijd gerealiseerd moeten
worden.
Nauw verbonden met soberheid is de doelstelling
van een blijvende ecologische en toekomstbestendige
ontwikkeling van de wereld,
waartoe de mensen worden opgeroepen. De
huidige generatie moet niet op kosten van de
toekomstige leven.
In de verhalen van de bijbelse aartsvaders, bij
de profeten en in de wijsheidsliteratuur treffen
wij veel verwijzingen aan naar de nauwe
samenhang die er bestaat tussen het lot van
de mens en de natuur. Het Nieuwe Testament
benadrukt het geloof in de onvoltooide
schepping die wacht op de uiteindelijke onthulling
en voltooiing van de vrijheid en heerlijkheid
van de kinderen Gods. De kerkvaders
zien in de onbeschrijfelijke schoonheid van de
schepping het bewijs voor Gods almacht over
de mens. De huidige theologie van de schepping
heeft het aan de Franse theoloog Teilhard
de Chardin te danken dat wij oog hebben gekregen
voor een kosmische harmonie waarin
Christus het middelpunt vormt.
Ook de Commissie van de Bisschoppenconferenties
van de Europese Unie, waar ik op dit
moment voorzitter van ben, heeft in verklaringen
en documenten het beginsel van de
soberheid steeds opnieuw aangeroerd. Tijdens
een ontmoeting met de presidenten van de
Europese instituten in mei van dit jaar heb
ik opgemerkt, dat dezelfde aandacht die nu
uitgaat naar de andere werelddelen ook onze
Mgr. Ad van Luyn:
“De huidige generatie
moet niet op kosten van
de toekomstige leven.”
zorg voor en onze betrekkingen tot toekomstige
generaties moet gelden. Om die reden
heb ik voorgesteld dat er in de EU naast de
Hoge Vertegenwoordiger voor het Gemeenschappelijk
Buitenlands- en Veiligheidsbeleid
ook een Hoge Vertegenwoordiger voor de
betrekkingen met de Toekomstige Generaties
komt.
Duidelijk is dat ook persoonlijke deugden
die onze leefstijl bepalen aan het principe
van soberheid moeten beantwoorden. Ik zou
er nu die van de ‘constantia’, van de duurzaamheid,
aan willen toevoegen. De eis van
duurzaamheid nodigt ons uit tot regelmaat en
continuïteit op momenten dat wij wispelturig
en veranderlijk zijn. Zij roemt de ‘stabilitas loci’
wanneer wij te mobiel en te reislustig worden.
Zij maant ons tot een innerlijke evenwichtigheid
als wij door een al te sterk gevoelsleven
emotioneel in zwaar weer terecht dreigen te
komen.
In het licht van de dreigende klimaatverandering
en andere ecologische lasten is het beginsel
van duurzaamheid een belangrijke aanvulling
op de uitgangspunten van de katholieke
sociale leer. Deze laatste – en daarbinnen in
het bijzonder de deugd van duurzaamheid
– behoeft vertaling naar zowel de politiek als
de persoonlijke levenswijze van mensen.
MGR. AD VAN LUYN, BISSCHOP VAN ROTTERDAM
(ROOMS-KATHOLIEKE KERK)
13