DGD Jaarverslag 2011 - Buitenlandse Zaken - Belgium

Nieuwe hoop voor een sterke
Palestijnse Staat
De hernieuwde samenwerking met
het Palestijnse Gebied
België kiest voor continuïteit en verhoging van de steun in zijn hernieuwde
samenwerking met het Palestijnse Gebied. Met het nieuw
Indicatief Samenwerkingsprogramma schaart het zich achter de
ontwikkelingsprioriteiten van de Palestijnse Autoriteit. Onderwijs
en lokaal bestuur blijven de concentratiesectoren van de Belgische
hulp. De politieke context en de bezetting van het Palestijnse
Gebied bemoeilijken echter het werk.
MOEIZAAM WERKEN
Sinds België in 1997 zijn samenwerking opstartte met Palestina, is er
veel veranderd: de tweede intifada (2000-2003), de bouw van de scheidingsmuur
(vanaf 2002) en de controle
via check-points in de Westbank, de
verkiezingsoverwinning van Hamas in
2006 met de daaropvolgende Hamas-
Fatah-crisis en de machtsovername door
Hamas in Gaza. Dit alles had een negatieve
invloed op de ontwikkelingssamenwerking
in en economische ontwikkeling
van Palestina.
Daar waar in de meeste landen de
politieke processen evolueren met de
economische vooruitgang, hangt de
economische doorbraak van Palestina in grote mate af van het politiek
vredesproces. 2011 was in dat opzicht een heel belangrijk jaar. De Arabische
Lente heeft in de regio de hoop op verbetering doen opleven. Palestina
wil zijn onafhankelijkheid doen erkennen binnen de VN, het Plan Fayyad
kan leiden tot staatsopbouw, de verzoening tussen Fatah en Hamas kwam
stilaan op gang. De donorgemeenschap, die haar middelen optrok na de
Palestijnse crisisperiode in 2006-2007, blijkt weer wat te aarzelen, mede
door de fi nanciële crisis in het Westen.
Daar waar in de meeste
landen de politieke processen
evolueren met de economische
vooruitgang, hangt de
economische doorbraak van
Palestina in grote mate af van
het politiek vredesproces.
gespannen politieke toestand. Toch kan algemeen gesteld worden dat de
hulp steeds efficiënter wordt na de politieke crisis in 2006-2007, mede
dankzij de inspanningen van de regering van premier Fayyad.
Ook de Belgische Ontwikkelingssamenwerking heeft de laatste jaren een
inhaalbeweging gemaakt. De uitvoering van het Indicatief Samenwerkingsprogramma
2000-2006 heeft lange tijd zwaar onder druk gestaan als gevolg
van de moeilijke politieke situatie. Maar sinds 2008 zet België met toenemende
intensiteit zijn bilaterale activiteiten en uitgaven voort.
PALESTIJNSE PRIORITEITEN
De grote lijnen van het ontwikkelingsbeleid van de Palestijnse overheden
ligt vervat in het nieuwe Palestijnse Ontwikkelingsplan 2011-2013.
Hoofddoel van het plan is de evolutie van een Bezet Palestijns Gebied naar
een Palestijnse Staat. We halen hier beknopt de belangrijkste punten van
het Ontwikkelingsplan aan.
- Als de creatie van een Palestijnse Staat het hoogste doel is, dan is logischerwijs
staatsopbouw ingeschreven als primordiaal voor het ontwikkelingsbeleid
van de jonge Palestijnse Staat. Het Plan legt herhaaldelijk de
nadruk op staats- en capaciteitsopbouw.
- Hoewel Palestina een middeninkomenland is, blijft
het heel afhankelijk van internationale hulp. Het
is daarom de bedoeling om doelmatig de eigen
fi nanciële middelen te beheren en de afhankelijkheid
van buitenlandse hulp te verlagen. De eigen
staatsinkomsten zouden moeten verhogen van 2
miljard naar 3 miljard dollar per jaar.
- Hoewel Palestina geen uitgewerkte armoedebestrijdingstrategie
heeft, schenkt het Plan veel
aandacht aan de sociale aspecten van armoedebestrijding.
Specifi eke doelstellingen werden opgezet voor ondersteuning
aan arme bevolkingsgroepen en de bijdrage voor sociale werken moet tussen
2011 en 2013 stijgen van 28% naar 35% van het ontwikkelingsbudget.
- De hoofdsector is en blijft onderwijs. Daarna zijn gezondheidszorg en
local governance uiteraard belangrijk, maar ook veiligheid blijkt veel ontwikkelingsbudget
op te slorpen. Het Belgische ontwikkelingsbeleid sluit
hier naadloos op aan, met zijn keuze voor onderwijs en local governance
als concentratiesectoren.
IN EEN GESPANNEN CONTEXT
De delicate politieke situatie en de bezetting bemoeilijken de uitvoering
van de samenwerkingsakkoorden en hebben een negatieve invloed op vele
aspecten van het ontwikkelingswerk, zoals personeel, contracten, toegang,
vervoer, kosten, enzovoort. De kwaliteit van het Palestijns bestuur - cruciaal
voor de doeltreffendheid van de hulp - wordt uiteraard beïnvloed door de
HET DONORVELD
Op het vlak van de Millenniumdoelen is Palestina niet te vergelijken met
arme ontwikkelingslanden. Capaciteit en activiteit staan op een redelijk hoog
niveau. De politieke toestand, de bezetting en de oorlog in Gaza (eind 2008)
blijven wel een zware tol eisen van de sociale ontwikkeling en gezondheid
van de bevolking en bemoeilijken een normale economische ontwikkeling.
28